Klik hier voor PDF Download of lees de platte tekst daaronder.

De Stille Jaren

Van Malachi Tot Matthew

‘En De Legende Van De LXX’

De Joden waren onderdanen van het Media-Perzische rijk aan het einde van het Oude Testament. Ze ervoeren in deze tijd beperkte vrijheid (Ezra 4-6; John 8:33). Een overblijfsel keerde terug naar het vaderland (2 Chronicles 36:23), maar de meerderheid werd door het rijk verspreid. De heerschappij van Media-Perzië duurde ongeveer 60 jaar na het sluiten van het Oude Testament.

Er waren voortdurend oorlogen tussen Perzië, Syrië en Egypte, die veel leed voor de Joden veroorzaakten. Alexander van Griekenland veroverde het koninkrijk Media-Perzië en vestigde zijn natie als het derde wereldwijde rijk (Daniel 8:21). Alexander had een zeer korte regeerperiode vanwege zijn chronische dronkenschap en gulzigheid. Hij kreeg malaria en stierf op 33-jarige leeftijd door zelfmoord. Na zijn dood werd het rijk van Alexander gesplitst en geregeerd door vier koningen (Daniel 8:22).

Toen Alexander Egypte veroverde, stichtte hij de stad Alexandrië. Sommige privépapieren van Alexander schetsten plannen voor alle rassen om harmonieus te leven onder èèn Grieks rijk. De stad Alexandrië werd bekend om zijn onderwijs, filosofie en religie. De Universiteit van Alexandrië, een grote bibliotheek en het beroemde museum (Tempel van de Muzen) werden door veel van de wereldse denkers van die tijd bezocht (Isaiah 19:14; 2 Timothy 3:7).

Een Griekse vertaling van de Hebreeuwse Bijbel zou rond 250 voor Christus in 72 dagen in Alexandrië vertaald zijn door 72 Joodse geleerden. Deze vereerde vertaling werd de LXX of de Septuagint genoemd. De hele legende van de LXX was gebaseerd op een geschrift genaamd De brief van Aristeas. De vermeende auteur van de brief beweerde een hoge ambtenaar te zijn aan het hof van Ptolemaeus Philadelphus (285-247 v.Chr.).

Ptolemaeus van dit sprookje uit Alexandrië zou Eleazar hebben verzocht om zes oudsten van de twaalf stammen van Israël toestemming te geven om de Hebreeuwse Bijbel in het Grieks te vertalen. De oudsten zouden perkamentrollen met gouden letters naar Alexandrië hebben gebracht. Ptolemaeus zou zeven dagen lang een feest hebben gegeven en elke vertaler ondervraagd over de Griekse filosofie (Colossians 2:8). Volgens de brief stelde Ptolemaeus geen enkele vraag over de Bijbel of de Hebreeuwse en Griekse grammatica. Dit meesterwerk uit Alexandrië werd zogenaamd de elitevertaling die werd geciteerd door de Heer Jezus en zijn apostelen.

Sommige onechte geschriften zijn geschreven tussen 190 voor Christus en 90 na Christus en deze geschriften staan bekend als de apocriefen. Er is veel onenigheid onder geleerden over de inspiratie van deze apocriefe boeken. Deze geschriften werden door de Heer Jezus, trouwe Joden en Christenen niet als Schrift aangenomen (Luke 24:44-45). Volgens The International Standard Bible Encyclopedia omvatten de apocriefe boeken Baruch (165 B.C. -70 A.D.), Bel and the Dragon (160 B.C.), 1 Esdras (190 B.C.), 2 Esdras (90 A.D.), Ecclesiasticus of Sirach (150 B.C.), the Wisdom of Solomon (120-100 B.C.) Judith (150 B.C.), Susanna (90 B.C.), Tobit (160 B.C.), 1 Maccabees (135-63 B.C.), and 2 Maccabees (40 B.C.). Veel van deze apocriefe boeken verschenen op wonderbaarlijke wijze in de LXX voordat ze zogenaamd werden geschreven, omdat de LXX de apocriefe boeken heeft verspreid in de Griekse vertaling van de Hebreeuwse Bijbel.

Simpelen geloven het sprookje van Alexandrië door geloof zonder enig bewijs van enige ‘voor Christus LXX’ (Proverbs 14:15). Voorzichtige studenten onderzoeken verder (Proverbs 14:18; Acts 17:11; 1 Thessalonians 5:21). God gaf geen toestemming voor geïnspireerde geschriften tijdens de stille jaren. Gezond verstand en Bijbellezen helpen bij het begrijpen van het twijfelachtige verhaal van de LXX. De legende van de LXX schommelt tussen 70 en 72 geleerden. Als zes geleerden van elk van de twaalf stammen van Israël erbij waren betrokken, dan waren 66 mannen afvalligen omdat God de Levieten de bewaring van de Schriften toevertrouwde (Deuteronomy 33:8-11; Ezra 7:6-10; Malachi 2:1-8). Het slaat nergens op dat een orthodoxe Jood zijn Hebreeuwse Bijbel in het Grieks zou willen veranderen. De Joden denken onvermurwbaar dat Heidenen honden zijn (Matthew 15:21-28; Luke 4:23-30; Acts 22:22).

De Septuaginta kwam hoogstwaarschijnlijk voort uit de eerste theologische school van de Christenheid die in Alexandrië werd gesticht. Het eerste hoofd van deze school was Pantaenus in 180 na Christus. Clemens was het tweede hoofd in 202, maar de school bereikte zijn hoogtepunt onder de voogdij van Origenes Adamantius in 232. Origenes is ‘de held’ van alle Alexandrijnse geleerden. Alle moderne geleerden geven Origenes de eer de eerste bijbelcriticus te zijn. Origenes was geobsedeerd door filosofie en hij geloofde de Bijbel nooit letterlijk.

Het bekronende werk van Origenes heette de Hexapla. De Hexapla was een boek met zes versies van het Oude Testament, die in zes verticale kolommen waren opgesteld. Een Hebreeuws Oud Testament was de eerste kolom. De tweede kolom was een Griekse transliteratie van het Oude Testament. Aquilla schreef een vertaling voor de derde kolom, Symmachus schreef er een voor de vierde kolom, Origenes schreef er een voor de vijfde kolom en Theodotian schreef een vertaling voor de laatste kolom. De vijfde colonne was hoogstwaarschijnlijk de Septuagint, die oorspronkelijk door Origenes zelf was geschreven. Het bevatte de apocriefe boeken als onderdeel van het Oude Testament. Dit blijkt ook een van de favoriete manuscripten van Alexandrijnse geleerden te zijn. Het wordt Codex Vaticanus of manuscript B genoemd. Alexandrijnse geleerden zijn om de tuin geleid met Codex Siniaticus en Codex Alexandrinus. Het bewijs suggereert dat Origenes de mysterieuze Septuagint rond 250 na Christus schreef in plaats van het sprookje van De brief van Aristeas.

Onbuigzame geleerden van Alexandrië zullen erop wijzen dat de vertalers van de King James-bijbel de apocriefe boeken in de vroege uitgaven van hun vertaling hebben opgenomen. Dit is waar, maar de eerlijke vertalers plaatsten de valse geschriften van de apocriefe boeken TUSSEN de testamenten met als reden dat ze niet geloofden dat de apocriefe boeken geïnspireerd waren. De Septuaginta en de corrupte Alexandrijnse manuscripten hebben de perverse apocriefe boeken verspreid in het Oude Testament.

De geliefde vertalers van de Authorized King James Bible gaven zeven redenen waarom de apocriefe boeken niet geïnspireerd waren. 1. Geen van de boeken is in het Hebreeuws geschreven. 2. Geen enkele schrijver beweerde geïnspireerd te zijn. 3. De Joodse kerk en de Heer Jezus Christus hebben de apocriefe boeken nooit als Heilige Geschriften erkend. 4. Ze werden niet toegelaten tot de Heilige Boeken in de eerste vier eeuwen van de Christelijke kerk omdat ze tegenstrijdigheden bevatten met zichzelf en de ware Schrift. 5. In de twee boeken van de Makkabeeën sterft Antiochus Epiphanes op drie verschillende manieren en op drie verschillende plaatsen. De apocriefe boeken leren valse leerstellingen; zoals, gebeden voor de doden en zondeloze perfectie. De apocriefen leren ook de immorele praktijken van liegen, zelfmoord, moord en magische bezweringen.

Een eerlijke en voorzichtige Bijbelstudent bestudeert de gevaren van Alexandrië, Egypte en de zegeningen van Antiochië van Syrië in de uiteindelijke autoriteit voor alle zaken van geloof en praktijk om de gezonde leer te verkrijgen. Egypte wordt in de Schrift tien keer ‘het huis van slavernij’ (the house of bondage) genoemd. De eerste keer dat het woord Alexandrië voorkomt, bevestigt het als een plaats die strijdt met een met een Geest vervulde overziener uit Antiochië (Acts 6:5, 9 – Dit wordt in alle Bijbels gevonden.). Antiochië is de eerste plaats waar de discipelen Christenen werden genoemd (Acts 11:26 – Dit wordt ook in alle Bijbels gevonden.). De Schrift getuigt van Antiochië als de uitverkoren plaats van God in de tijd van de kerk.

De Alexandrijnse geestelijke denkers geloven dat de Bijbel niet perfect is en dat de Bijbel verbeterd kan worden door hun grote geleerdheid, maar dit is eigenlijk een geestelijke ziekte van Egypte (Exodus 15:26). De mentaliteit uit Antiochië gelooft dat de Bijbel perfect is en niet kan worden verbeterd. God beloofde Zijn geïnspireerde woord te bewaren (Psalms 12:6-7; Jeremiah 32:36) en de nederige geest van de gewone man gelooft eenvoudig in God (1 Thessalonians 2:13). Geloof is eenvoudigweg geloven wat God zegt (Isaiah 66:2; Acts 27:25; Romans 10:17; 2 Timothy 2:15; Hebrews 11:1-6).

De ijverige gelovige krijgt een perfect exemplaar van de Schrift in zijn bezit en houdt zich daaraan (Psalms 149:6; Philemon 2:16; 2 Timothy 1:13; Titus 1:9). Een Alexandriër kan hetzelfde Boek vasthouden, maar hij heeft een ander motief (Mark 12:13; Luke 11:52-54; Romans 1:18). Een ijverige student met een gezond verstand probeert gezonde woorden te bestuderen om een duidelijke en gezonde leer te verkrijgen (Psalms 119:80; Colossians 3:16; 2 Timothy 2:15; Titus 2:1-8). Een trouwe en eerlijke overziener verheerlijkt de woorden van God tot eer van God (Psalms 138:2; Proverbs 4:7-9; 2 Thessalonians 3:1).

(Tekst vertaald uit ‘The Common Man’s Reference Bible’)

Opmerking uit The Common Man’s Reference Bible:

Aangezien het woord van God niet gebonden is, is eerlijk en oprecht gebruik van de tekst in dit werk toegestaan. Er wordt geen geldelijk voordeel voor gebruik toegestaan. Oneerlijk gebruik is verboden en onwettig.

Click here for PDF Download or read the plain text below.

The Silent Years

From Malachi To Matthew

‘And The Legend Of The LXX’

The Jews were subjects of the Media-Persian empire at the end of the Old Testament. They experienced limited freedom during this time (Ezra 4-6; John 8:33). A remnant returned to the homeland (2 Chronicles 36:23), but the majority were dispersed throughout the empire. The rule by Media-Persia continued for about 60 years after the close of the Old Testament.

There were constant wars between Persia, Syria, and Egypt, which caused great suffering for the Jews. Alexander of Greece conquered the Media-Persia kingdom and established his nation as the third worldwide empire (Daniel 8:21). Alexander had a very brief reign due to his chronic drunkenness and gluttony. He contracted malaria and died of a suicide at the age of 33. After his death Alexander’s empire was split and ruled by four kings (Daniel 8:22).

When Alexander conquered Egypt, he founded the city of Alexandria. Some private papers of Alexander outlined plans for all races to live harmoniously under a Greek Empire. The city of Alexandria became well known for its education, philosophy, and religion. The University of Alexandria, a large library, and the famous museum (Temple of the Muses) was sought out by many of the worldly thinkers of the day (Isaiah 19:14; 2 Timothy 3:7).

A Greek translation of the Hebrew Bible was supposedly translated in Alexandria in 72 days by 72 Jewish scholars around 250 B.C. This revered translation was called the LXX or the Septuagint. The entire legend of the LXX was based upon a writing called The Letter of Aristeas. The purported author of the letter professed to be an high official at the court of Ptolemy Philadelphus (285-247 B.C.).

Ptolemy of this Alexandrian fairy tale supposedly requested Eleazar to authorize six elders of the twelve tribes of Israel to translate the Hebrew Bible into Greek. The elders supposedly brought vellum scrolls with gold letters to Alexandria. Ptolemy supposedly threw a party for seven days and quizzed each translator about Greek philosophy (Colossians 2:8). According to the letter Ptolemy did not ask one question about the Bible or Hebrew and Greek grammar. This masterpiece from Alexandria supposedly became the elite translation that was quoted by the Lord Jesus and His Apostles.

Some spurious writings were written between 190 B.C. and 90 A.D. and these writings are known as the Apocrypha. There is much disagreement among scholars as to the inspiration of these Apocryphal books. These writings were not accepted as Scripture by the Lord Jesus, faithful Jews, and Christians (Luke 24:44-45). According to The International Standard Bible Encyclopedia the Apocryphal books include Baruch (165 B.C.-70 A.D.), Bel and the Dragon (160 B.C.), 1 Esdras (190 B.C.), 2 Esdras (90 A.D.), Ecclesiasticus or Sirach (150 B.C.), the Wisdom of Solomon (120-100 B.C.), Judith (150 B.C.), Susanna (90 B.C.), Tobit (160 B.C.), 1 Maccabees (135-63 B.C.), and 2 Maccabees (40 B.C.). Many of these Apocryphal books miraculously appeared in the LXX before they were supposedly written because the LXX has the Apocrypha dispersed within the Greek translation of the Hebrew Bible.

Simpletons believe the fairy tale of Alexandria by faith with no evidence of any B.C. LXX (Prov. 14:15). Prudent students research further (Prov. 14:18; Acts 17:11; 1 Thess. 5:21). The Lord God did not authorize any inspired writings during the silent years. Common sense and Bible reading aid in understanding the questionable story of the LXX. The legend of the LXX wavers between 70 or 72 scholars. If six scholars from each of the twelve tribes of Israel were involved, 66 men were apostates because God entrusted the Levites with the preservation of the Scriptures (Deut. 33:8-11; Ezra 7:6-10; Mal. 2:1-8). It makes no sense that an Orthodox Jew would desire to change his Hebrew Bible into Greek. The Jews adamantly think Gentiles are dogs (Matt. 15:21-28; Luke 4:23-30; Acts 22:22).

The Septuagint most likely stemmed from the first theological school of Christendom that was founded in Alexandria. The first head of this school was Pantaenus in 180 A.D. Clement was the second head in 202, but the school reached its zenith under the tutelage of Origenes Adamantius in 232. Origen is the hero of all Alexandrian scholars. All modern scholars give Origen the credit for being the first Bible critic. Origen was obsessed with philosophy and he never believed the Bible literally.

The crowning work of Origen was called the Hexapla. The Hexapla was a book containing six versions of the Old Testament, which were laid out in six vertical columns. An Hebrew Old Testament was the first column. The second column was a Greek transliteration of the Old Testament. Aquilla wrote a translation for the third column, Symmachus wrote one for the fourth column, Origen wrote one for the fifth column, and Theodotian wrote a translation for the final column. The fifth column most likely was the Septuagint, which was originally penned by Origen himself. It contained the Apocrypha as a part of the Old Testament. This also appears to be one of the favorite manuscripts of Alexandrian scholars. It is called Codex Vaticanus or manuscript B. Alexandrian scholars are also mystified with Codex Siniaticus and Codex Alexandrinus. The evidence implies that Origen wrote the mysterious Septuagint around 250 A.D. rather than the fairy tale of The Letter of Aristeas.

Adamant scholars of Alexandria will point out that the translators of the King James Bible included the Apocrypha in the early editions of their translation. This is true, but the honest translators placed the spurious writings of the Apocrypha BETWEEN the Testaments with the reasons why they did not believe the Apocryphal books were inspired. The Septuagint and the corrupt Alexandrian manuscripts have the perverted Apocryphal books dispersed within the Old Testament.

The beloved translators of the Authorized King James Bible gave seven reasons why the Apocrypha books were not inspired. None of the books were written in Hebrew. No writer claimed to be inspired. The Jewish church and the Lord Jesus Christ never acknowledged the Apocryphal books as sacred Scriptures. They were not allowed among the sacred books in the first four centuries of the Christian church because they contained contradictions with themselves and the true Scriptures. In the two books of Maccabees, Antiochus Epiphanes is made to die three different ways in three different places. The Apocryphal books teach false doctrines; such as, prayers for the dead and sinless perfection. The Apocrypha also teaches immoral practices of lying, suicide, assassination, and magical incantations.

An honest and prudent Bible student studies about the dangers of Alexandria, Egypt and the blessings of Antioch of Syria in the final authority for all matters of faith and practice to obtain sound doctrine. Egypt is called the house of bondage ten times in the Scriptures. The first occurrence of the word Alexandria establishes it as a place that contends with a Spirit-filled deacon from Antioch (Acts 6:5, 9 — This is found in all Bibles.). Antioch is the first place the disciples were called Christians (Acts 11:26 — This is found in all Bibles also.). The Scripture bears witness to Antioch as the chosen place of God during the time of the church.

The Alexandrian minds believe the Bible is not perfect and can be improved by their great scholarship, but this is actually a spiritual illness of Egypt (Ex. 15:26). The Antiochan mentality believes the Bible is perfect and cannot be improved. God promised to preserve His inspired word (Ps. 12:6-7; Jer. 32:36) and the humble mind of the common man simply believes God (1 Thess. 2:13). Faith is simply believing what God says (Isa. 66:2; Acts 27:25; Rom. 10:17; 2 Tim. 2:15; Heb. 11:1-6).

The diligent believer gets a perfect copy of the Scriptures in his possession and holds unto it (Ps. 149:6; Phil. 2:16; 2 Tim. 1:13; Titus 1:9). An Alexandrian may hold the same Book, but he has a different motive (Mark 12:13; Luke 11:52-54; Rom. 1:18). A diligent student with sound mind seeks to study sound words to obtain clear and sound doctrine (Ps. 119:80; Col. 3:16; 2 Tim. 2:15; Titus 2:1-8). A faithful and honest pastor exalts the words of God for the glory of God (Ps. 138:2; Prov. 4:7-9; 2 Thess. 3:1).

(Text from ‘The Common Man’s Reference Bible’)

Notice from The Common Man’s Reference Bible:

Since the word of God is not bound any honest and sincere use of the text in this work is granted. No monetary gain for use is granted. Dishonest use is forbidden and unlawful.