Een lamp in het duister: De onvertelde geschiedenis van de Bijbel – Deel 1

A Lamp in the Dark: The Untold History of The Bible – Part 1 Transcript

Introductie:

Al bijna 2000 jaar is de bijbel het meest controversiële en omstreden boek aller tijden gebleven. Terwijl wij in onze moderne wereld, als vanzelfsprekend 

beschouwende de overvloed aan bijbelvertalingen, was er een tijd dat mannen die dit Heilige Boek predikte of het lazen, moesten overwegen of het hen hun eigen leven zou kosten. 

Sinds de kruisiging van Christus, van wie het evangelieverslag werd opgesteld, zou men kunnen zeggen dat de bijbel het meest met bloed bevlekte boek in de hele geschiedenis was geworden. 

Mannen hebben ervoor gestreden, zijn ervoor op de brandstapel gezet. Gelovigen zijn gevangengenomen, geslagen, vermoord en zelfs levend begraven, alleen maar om het te lezen.

Terwijl anderen hun botten zouden opgraven, en vanwege hun geloof in het woord van God, hen tot het uiterste vervloeken.  We oordelen hem vervloekt, met de Duivel en zijn engelen en al de verworpenen, tot eeuwig vuur. ‘Zo zal het zijn’. 

Bijbelgelovige Christenen hebben dit alles, en meer, geleden omdat ze de krachtige woorden van de Heilige Schrift durfden over te brengen naar een verloren en stervende wereld. 

Door de eeuwen heen zijn er altijd mensen geweest die de liefdevolle boodschap van het evangelie wilde delen. En samen met hen, anderen, die vastbesloten waren het te vernietigen. Maar voor degenen die geloven, schijnt het licht van Gods woord zelfs door de duisternis der tijden.

Een lamp in het duister – De onvertelde geschiedenis van de Bijbel, Deel 1

    Het evangelieverslag 

2000 jaar geleden deed het leven en de dood van een Joodse timmerman, genaamd Jezus van Nazareth, voor altijd de wereld veranderen. Hij werd door het Joodse volk veroordeeld wegens ketterij omdat hij beweerde de Messias te zijn die in het Oude Testament werd beloofd. Hij werd gekruisigd, stierf en werd begraven. Uit angst lieten zijn volgelingen hem aanvankelijk in de steek, maar na verloop van tijd werden ze al snel gesterkt en kwamen ze tevoorschijn, getuigend van een leeg graf, getuigend van een leeg graf, en de hele wereld vertellende dat God Jezus uit de dood had opgewekt. 

Want David spreekt over hem: Psalm 16:10  ‘For thou wilt not leave my soul in hell; neither wilt thou suffer thine Holy One to see corruption’ 

Acts 2:31  He seeing this before spake of the resurrection of Christ, that his soul was not left in hell, neither his flesh did see corruption.

Acts 2:32  This Jesus hath God raised up, whereof we all are witnesses.

Acts 2:36  Therefore let all the house of Israel know assuredly, that God hath made that same Jesus, whom ye have crucified, both Lord and Christ.

Toen ze dit hoorden, werd het Joodse volk diep in het hart geraakt toen ze vroegen; wat zullen we doen? Kregen ze te horen: Acts 2:38  ‘Then Peter said unto them, Repent, and be baptized every one of you in the name of Jesus Christ for the remission of sins, and ye shall receive the gift of the Holy Ghost.’

Met het verstrijken van de tijd en het redden van vele zielen, zou hetzelfde evangelie dat eerst aan de Joden werd gepredikt, ook aan de heidenen worden gepredikt, in het huis van een vrome man Cornelius de centurion.

Acts 10:34  Then Peter opened his mouth, and said, Of a truth I perceive that God is no respecter of persons:

Acts 10:35  But in every nation he that feareth him, and worketh righteousness, is accepted with him.

Acts 10:36  The word which God sent unto the children of Israel, preaching peace by Jesus Christ: (he is Lord of all:)

Acts 10:37  That word, I say, ye know, which was published throughout all Judaea, and began from Galilee, after the baptism which John preached;

Acts 10:38  How God anointed Jesus of Nazareth with the Holy Ghost and with power: who went about doing good, and healing all that were oppressed of the devil; for God was with him.

Acts 10:39  And we are witnesses of all things which he did both in the land of the Jews, and in Jerusalem; whom they slew and hanged on a tree:

Acts 10:40  Him God raised up the third day, and shewed him openly;

Acts 10:41  Not to all the people, but unto witnesses chosen before of God, even to us, who did eat and drink with him after he rose from the dead.

Acts 10:42  And he commanded us to preach unto the people, and to testify that it is he which was ordained of God to be the Judge of quick and dead.

Acts 10:43  To him give all the prophets witness, that through his name whosoever believeth in him shall receive remission of sins.

Vanuit het huis van Cornelius verspreidde het goede nieuws van Jezus Christus zich onder zowel Joden als heidenen, na verloop van tijd zou de apostel Paulus verschijnen en vele kerken (gemeente) stichten, en naarmate het evangelie zich verspreidde, zou er gezegd worden dat degenen die het predikten, de wereld op zijn kop hadden gezet.

Tegen het midden van de eerste eeuw begon de getuigenis van Jezus Christus opgeschreven te worden in de vier evangeliën. Samen met deze waren brieven geschreven door de apostelen, die gezamenlijk het verslag van het Nieuwe Testament zouden bevestigen. De duidelijkste verbinding tussen het Oude Testament en het Nieuwe wordt gevonden in profetie. De Schrift zegt dat: 2 Peter 1:21  ‘For the prophecy came not in old time by the will of man: but holy men of God spake as they were moved by the Holy Ghost.’ 

De Schriften hebben de eerste komst van Christus in de wereld voorzegd, en zien uit naar zijn tweede komst, wanneer hij de levenden en de doden zal oordelen. Maar vóór die tijd had Jezus gewaarschuwd dat de gemeente grote beproevingen en verdrukkingen zou moeten doorstaan ​​ter wille van het evangelie. De apostel Paulus gaf een soortgelijke waarschuwing toen hij afscheid nam van de oudsten van Efeze.

Paulus en anderen waarschuwden van wat er zou gebeuren. Paulus zei bijvoorbeeld: Na mijn vertrek zullen er wolven komen, zware verdrukkende wolven die de schapen weg zullen leiden.

Acts 20:29  ‘For I know this, that after my departing shall grievous wolves enter in among you, not sparing the flock.’ 

Paulus was zo duidelijk over deze onmiddellijke dreiging dat hij zei: Act 20:31 ‘Therefore watch, and remember, that by the space of three years I ceased not to warn every one night and day with tears.’

Hij waarschuwde niet alleen voor gevaarlijke wolven, maar ook voor de velen, die het woord van God corrupt maken.

2 Corinthians 2:17  For we are not as many, which corrupt the word of God: but as of sincerity, but as of God, in the sight of God speak we in Christ.

Terwijl de apostel Petrus waarschuwde dat valse leraren zouden inbrengen, wat hij noemde: ‘verdoemde ketterijen’, en dat velen hun verderfelijke wegen zouden volgen, en vanwege hen zou er slecht over de weg van waarheid worden gesproken.

2 Peter 2:1  But there were false prophets also among the people, even as there shall be false teachers among you, who privily shall bring in damnable heresies, even denying the Lord that bought them, and bring upon themselves swift destruction.

2 Peter 2:2  And many shall follow their pernicious ways; by reason of whom the way of truth shall be evil spoken of.

Satan is erg slim in zijn manieren van bedrog, en hij zal een vervalste geest vormen, een vervalste Christus en een vervalst evangelie.

Jezus had ook voorzegd dat zijn discipelen wegens hun geloof zouden worden vervolgd en gedood. Hij zei: 

Matthew 24:9  ‘Then shall they deliver you up to be afflicted, and shall kill you: and ye shall be hated of all nations for my name’s sake.’

De apostel Paulus was ook geïnspireerd om te schrijven: 

2 Timothy 3:12  Yea, and all that will live godly in Christ Jesus shall suffer persecution. 

Jezus zei in: Matthew 24:14  And this gospel of the kingdom shall be preached in all the world for a witness unto all nations; and then shall the end come.

In vervulling van deze waarschuwingen werd de kerk in de eerste eeuwen vervolgd. Christenen werden gehaat en opgejaagd door een opeenvolging van Romeinse keizers, beginnend met Nero in de eerste eeuw en eindigend met Diocletian aan het begin van de vierde eeuw.

Maar in 313 na Christus zou het gezicht van wat Christendom werd genoemd een dramatische transformatie ondergaan. Toen de Romeinse keizer Constantijn de Grote zijn beroemde slag bij ‘Milvian Bridge’ won. Een overwinning die hem uiteindelijk de enige keizer van Rome zou maken. Voor de strijd beweerde Constantijn dat hij een visioen had gezien van een kruis dat op de zon was opgehemeld, en hoorde een stem hem vertellen: ‘in dit teken, overwin’. 

Hij nam het symbool aan en ging uit en overwon zijn vijanden. Korte tijd later zou Constantijn het Edict van Milaan ondertekenen. Dit Edict bood tolerantie en bescherming aan Christenen. Met de beschreven bekering van de Keizer zou het Christendom uiteindelijk de staatsgodsdienst worden.

Er was geen Kerk van Rome toen het boek Romeinen werd geschreven, maar uiteindelijk toen Constantijn aan de macht kwam denk ik niet dat het een goede zaak was voor de kerk, ik denk dat het corrupt was, hij begon zijn handlangers in macht te zetten, maar uiteindelijk begint de kerk haar doctrine te ontwikkelen en pausen aan te wijzen en verdeelde ze over de leken. Nadat Constantijn zich had bekeerd en het edict uitvaardigde dat de Christenen beschermd moesten worden, tenminste tot 331 na Christus, toen gaf hij een ander edict uit dat degenen die niet onder het gezag van Rome waren gekomen, gearresteerd en vervolgd moesten worden, hun kerken, en de archieven en al die dingen verbrand moeten worden.

Maar als Constantijn een ware gelovige was, hoe kon hij zich dan omkeren en andere Christenen vervolgen? Sommige onderzoekers denken dat dit kwam doordat zijn geloof verdeeld was. Onderzoeker Dave Hunt schrijft dat: ‘Terwijl hij de ‘Christelijke’ kerk leidde, bleef Constantijn ook het heidense priesterschap sturen, hij leiden bij heidense vieringen en gaf giften aan heidense tempels, zelfs nadat hij begonnen was met het bouwen van “Christelijke” kerken.’

‘Als hoofd van het heidense priesterschap was hij de Pontifex Maximus, en hij had een soortgelijke titel nodig als hoofd van de Christelijke kerk. De Christenen eerden hem als bisschop van de bisschoppen, terwijl Constantijn zichzelf de ‘Vicarius Christi’ noemde, dat betekend: ‘Plaatsvervanger van Christus’

Om het rijk te verenigen, werden de heidense praktijken van Rome uiteindelijk gecombineerd met wat de Universele of Katholieke kerk werd genoemd. Maar veel Christenen zagen in dit nieuwe systeem een ​​afvallige vereniging tussen de kerk en de machten van de wereld. Door Constantijn zou de vervolging beginnen van degenen die tegen het nieuwe ‘universele’ geloof waren. Als gevolg van zijn bevelschrift tegen ketters zou men zeggen dat na zijn bekering meer Christenen werden vervolgd dan daarvoor.

Wanneer het Romeinse rijk uiteindelijk zou worden ondermijnd, zouden de bisschoppen van Rome opstaan en de titels van Constantijn aannemen: ‘Pontifex Maximus’, ‘bisschop van de bisschoppen’, en ‘Vicarius Christi’, (wat betekend): ’de plaatsvervanger’ of ‘in plaats van Christus’,

Als 17e-eeuwse historicus schreef Thomas Hobbes: ‘Als een man het origineel van deze grote kerkelijke heerschappij aanschouwt, dan zal hij gemakkelijk inzien dat het pausdom niemand anders is dan de geest van het overleden Romeinse rijk, zittende, gekroond op het graf ervan.’

Vanwege zijn invloed markeerden sommige onderzoekers de zogenaamde bekering van Constantijn de Grote en zijn vervolging van Christenen als ‘het’ echte begin van de donkere middeleeuwen.

Jezus had zijn discipelen gewaarschuwd door te zeggen: 

John 16:2  They shall put you out of the synagogues: yea, the time cometh, that whosoever killeth you will think that he doeth God service.

John 16:3  And these things will they do unto you, because they have not known the Father, nor me.

John 16:4  But these things have I told you, that when the time shall come, ye may remember that I told you of them. And these things I said not unto you at the beginning, because I was with you.

Dominic en de Inquisitie

Hoewel sommigen het begin van het Donkere Tijdperk aan Constantijn kunnen toeschrijven, toont de geschiedenis aan dat de naam van dit tijdperk werd gegeven omdat de Bijbel verboden was.

De psalmist schrijft: 

Psalm 119:105  NUN. 

Thy word is a lamp unto my feet, and a light unto my path.

Maar in de 13e eeuw deed Rome een gezamenlijke poging om dat licht te doven en de mensen weg te houden van de kennis van de Schriften. Het conflict begon met een Katholieke priester genaamd Dominic Guzmán. Men zou kunnen zeggen dat Dominic samen met Paus Innocent III de twee oorspronkelijke oprichters waren van Rome haar meest verschrikkelijke motor van terreur en vernietiging, ‘de Inquisitie’. De inquisitie zelf begon niet vanwege heksen of als een kruistocht tegen Moslims, maar eerder vanwege Bijbelgelovige Christenen.

Deze specifieke gelovigen stonden bekend als de Albigenzen, zo genoemd vanwege de stad ‘Albi’ in Frankrijk. De Albigenzen debatteerden vaak met de Katholieke priesters, met name met Dominic Guzmán, tegenwoordig bekend als heilige Dominic in de Katholieke kerk.

Hoewel Dominic de Albigenzen ervan beschuldigde van het geloven in ketterse doctrines, onthult zijn beroemde getuigenis tegen hen belangrijke details over hun ware geloof. 

Hij zei: ‘Het is niet door het vertoon van macht en pracht … of door prachtige kleding, dat de ketters bekeerlingen winnen …’ ‘het is door ijverige prediking, door apostolische nederigheid, door soberheid, door te laten lijken, dat het is waar is, maar door schijnbare heiligheid.’

Domenic voerde aan dat de heiligheid van de Albigenzen vals was en overwonnen moest worden door de vermeende ware heiligheid van het Katholicisme.

Aanvankelijk probeerde Dominicus de Albigenzen tegen te gaan door te prediken, maar zijn pogingen hadden weinig succes. De Albigenzen stonden bekend om hun uitgebreide kennis van de Schriften en ze weigerden, van wat zij vonden, ‘de afvallige leringen van Dominic uit Rome’.

In het jaar 1206 maakte de Albigenzen een bekentenis dat de Kerk van Rome niet de echtgenote van Christus was, maar de Kerk van verwarring, dronken van het bloed van de martelaren. Dat de Kerk van Rome noch goed, noch heilig was, noch opgericht was door Jezus Christus.

Het was tijdens het colloquium van Montreal in 1207 na Christus, waar het laatste theologische debat plaatsvond tussen de Katholieke priesterschap, vertegenwoordigd door Dominic Guzmán, en de Albigenzen. 

Historici vertellen dat het duidelijk werd gezien als een nederlaag voor Dominic, van wie werd gezegd dat hij geen partij was voor de leider van de Albigenzen: Benoît de Termes.

Onderzoeker James McDonald schrijft dat: “Guzmán vernederd was door zijn falen. Sprekende namens Christus, beloofde Guzmán slavernij en dood aan zijn tegenstanders.” Om zijn dreigement uit te voeren, zou Dominic Guzmán uiteindelijk de orde van de Dominicanen vormen, die het belangrijkste instrument werd van Rome haar heilige Inquisitie.

Twee jaar later, mede geïnspireerd door Dominic’s woede, gaf Pope Innocent de 3e opdracht tot de beroemde kruistocht tegen de Albigenzen. De bloedige poging werd geleid door een goede vriend van Dominic, de gewetenloze Simon de Montfort. Herinnerd door de Katholieken als een dappere kruisvaarder, maar door Protestanten als een brutale massamoordenaar, die vastbesloten was om niet alleen de Albigenzen uit te wissen, maar ook alle sporen van hun leer.

We lezen dat ‘de kruistocht van Simon de Montfort hen zo volledig verwoestte dat Simon niet alleen een volk, maar ook een literatuur uitdreef.

Tegen 1233 na Christus, zou Paus Gregory de negende de Inquisitie bevestigen als officiële doctrine van de kerk, en zo begon zo ongeveer 600 jaar van 

bloedvergieten van bijbelgelovigen. Als direct gevolg van de kruistocht tegen de Albigenzen begonnen de Pausen te verbieden, het vertalen, bezitten of lezen van de Bijbel.

Historicus David Cloud legt uit dat: ‘Het licht dat door de Schrift werd gebracht, maakte de ketterijen van Rome duidelijk. De vervolgingen die Rome over deze vredelievende mensen uitstortte, waren bedoeld om hen en hun geschriften te vernietigen.

Beginnend met de Albigenzen, zette de Inquisitie van Rome zijn bloeddorstige zaak eeuwenlang voort. Het geschatte dodenaantal werd opgeschreven door

 historicus John Dowling, in 1845, hij schreef: ‘Er wordt geschat door zorgvuldige en geloofwaardige historici dat meer dan 50 miljoen van het menselijke geslacht zijn afgeslacht voor de misdaad van ‘ketterij’ door pauselijke vervolgers.’

The Pelgrims kerk

In de moderne tijd wordt traditioneel gedacht dat het Rooms-Katholicisme de enige vorm van Christendom was, tot de Protestantse Reformatie. Maar de geschiedenis laat zien dat Bijbelgelovigen altijd buiten de Roomse Kerk hebben bestaan, en daardoor door Rome werden gehaat.

Een geschiedenis van deze groepen is te vinden in het boek ‘The Pilgrim Church’ van E.H. Broadbent. Broadbent laat zien dat wat deze groepen gemeen hadden, was dat ze zich niet aan het Romeinse pausdom onderwierpen, en dat ze God’s woord als hun hoogste autoriteit probeerden te volgen. De Albigenzen waren een van deze oude groepen en met hen waren de Waldenzen.

De Waldenzen als Bijbelgelovig volk gaan eigenlijk terug, hoewel dit door sommige bijbelcritici wordt betwist, gaan ze terug tot de tweede eeuw. En het lijkt erop dat ze een in feite een ‘Oude Latijnse Bijbel’ (Old Latin Itala Vulgaat) hadden, de ‘Cursieve versie’ / ‘Italic Version’ genaamd, al in de 2e eeuw en ze stonden bekend als de ‘Vaudois’ wat ‘de mensen van de valleien’ betekent.

Rome vervolgde de Waldenzen door de eeuwen heen meer dan duizend jaar lang, en probeerde ze uit te roeien. Omdat ze door de genade van God in een gebied waren gelegen dat gemakkelijk te verdedigen was, de bergen van Noord-Italië. Ze moesten zich hier in ieder geval eeuwenlang aan vasthouden om te overleven.

De toewijding van de Waldenzen aan de Schriften was legendarisch.  Hun vroege bijbels waren in het Latijns (Old Latin Itala Vulgaat), maar in de 12e eeuw vertaalde hun beroemdste leider Peter Waldo de Bijbel in wat de Romavnt-taal werd genoemd. Romavnt was een combinatie van middel-Engels en oud-Frans. Maar Waldo’s vertaling werd door de Kerk van Rome afgewezen. Paus Alexander de derde verdreef hem en zijn volgelingen, terwijl Paus Lucius de derde de pauselijke vloek over hen uitsprak.

Ze werden vervolgd, hun archief werden verbrand, vernietigd, hun namen werden belasterd, maar onze ware kerkgeschiedenis moet altijd proberen om deze zilveren stroom van gelovigen te vinden die nooit een deel van Rome waren. Ze bevonden zich in de valleien van de Piedmont tussen Noord-Italië en Zuid-Frankrijk, in het zuiden van Frankrijk droegen ze verschillende namen: de Waldenzen, Albigenzen, de Katharen, de Donatisten.

Maar ondanks de pogingen van Rome om hen te vernietigen, zou het oude geloof van de Pelgrim Gemeente zegevieren en hun voorbeeld zou de grote mannen van het geloof beïnvloeden die zouden volgen. 

Toen de Reformatie in de zestiende eeuw plaatsvond, beschuldigde Rome Maarten Luther ervan te zeggen: ‘Hij hernieuwde alleen de ketterijen van de Waldenzen en Albigenzen die lang geleden waren veroordeeld.’

Maar vóór de tijd van Luther zou het geloof van de pelgrimskerk schitteren in een man die bekend zou staan als de morgenster van de Protestantse Reformatie.

John Wycliffe

De eerste volledige Bijbel in de Engelse taal wordt toegeschreven aan John Wycliffe die de geschriften van het Latijn vertaalde in wat midden-Engels wordt genoemd rond 1384.

John Wycliffe wordt eigenlijk de ‘Morgenster van de Reformatie’ genoemd omdat Wycliffe dingen geloofde die de Hervormers meer dan honderd jaar later oppikten en geloofden. 

Zoals William Tyndale en Maarten Luther en de hervormers van die tijd, Wycliffe trainde zijn volgelingen om er op uit te gaan en tot de mensen te prediken, ze stonden bekend als Lollards en waren zo effectief dat er werd gezegd dat als een man twee mannen op straat in Engeland zou ontmoeten, één van hen een lollard zou zijn. Maar omdat Engeland nog steeds een Katholiek land was, hadden de Wycliffe-volgelingen enorm geleden, en velen van hen werden ter dood gebracht.

Tijdens de 14e eeuw en vóór het begin van de Engelse Protestantse Reformatie werden Lollards, toen ze gevangen werden genomen, op de brandstapel verbrand, en als ze exemplaren van de vertaling van Wycliffe hadden, werden die vertalingen om hun nek gebonden en werden die vertalingen verbrand samen met hun eigenaren.

Net als de Pilgrim Church die er voor hem was geweest, leerde Wycliffe dat het gezag van de Schrift groter was dan het gezag van wie dan ook. Hij zei dat: ‘We behoren in de autoriteit van niemand te geloven, tenzij hij het woord van God zegt. Dat als iemand op aarde, of een engel uit de hemelons iets leert in strijd met de Heilige Schrift, we van hem moeten vluchten als van de smerige vijand van de hel, en ons standvastig vasthouden aan de waarheid en vrijheid van het Heilig Evangelie van Jezus Christus.’

Naast het vertalen van de Schrift werd Wycliffe erom bekend om het verwerpen  van de meest dodelijke leer van de donkere eeuwen, genaamd: ‘Transsubstantiatie’.

J.C. Ryle maakt in zijn geschriften duidelijk waarom de Hervormers werden aangevallen, omdat ze er tegenin gingen waar de Rooms-katholieke kerk voor stond. Dit is bijvoorbeeld iets van wat hij schreef: ‘Het punt waar ik naar verwees is een speciale reden waarom onze Hervormers werden verbrand, de belangrijkste reden waarom ze werden verbrand was omdat ze een van de eigenaardige doctrines van de Roomse Kerk weigerden. Over die leerstelling hing in bijna alle gevallen hun leven of dood af, als ze toegaven, zouden ze kunnen leven, als ze het zouden weigeren, moesten ze sterven. De doctrine in kwestie was: de werkelijke aanwezigheid van het lichaam en bloed van Christus, in de geheiligde elementen van brood en wijn in het avondmaal van de Heer.

En zowat iedereen die werd berecht, werd berecht voor hun afwijzing van transsubstantiatie, en wat we hier dus hebben is dat Rome hard te werk gaat en zegt; Je moet buigen voor het Sacramentele-brood, want dat is Jezus Christus, en daarom laat je het brood niet op de grond vallen, want dat is Jezus Christus, en je hebt de hele ontwikkeling van de mis, wat het opnieuw-kruisigen is van de Heer Jezus Christus, omdat zij letterlijk leren dat het lichaam en het bloed van Christus letterlijk fysiek aanwezig is in de elementen.

Zoals eerder vermeld, verwierp Wycliffe deze leer volledig. Tijdens zijn leven probeerden de Katholieke autoriteiten hem te veroordelen wegens ketterij, maar faalden herhaaldelijk. Maar alsnog, decennia’s na zijn dood zou Rome hem officieel en maximaal vervloeken.

Rome haatte Wycliffe zo erg omdat hij de Bijbel in het Engels naar buiten bracht, het was de eerste complete Bijbel in het Engels, en Rome haatte hem daarom zo erg, dat ze zijn lijk daadwerkelijk hebben opgegraven en het aan stukken sloegen en de botfragmenten verbrandden.

De aartsbisschop van Canterbury Thomas Arundel had Wycliffe een kind van de oude Duivel genoemd, die zijn goddeloosheid had gekroond door de Schriften in de moedertaal te vertalen.

In 1428 beval de Kerk van Rome dat Wycliffe’s botten werden opgegraven en verbrand.

Lutterworth, Engeland 1428

Je kunt je alleen maar de intense haat voorstellen die Rome moet hebben gehad om de botten van Wycliffe op te graven44 jaar na zijn dood. Hoewel Wycliffe tijdens zijn leven nooit was geëxcommuniceerd, had het Concilie van Constance hem officieel ge-anathematiseerd en vervloekt na zijn dood.

In de Middeleeuwen, toen een persoon werd vervloekt, werd er een ritueel gehouden, bekend als de ‘Bel, boek en Kaars ceremonie’ (Bell, Book, and candle), waarvan de woorden goed gedocumenteerd zijn, de officiële vervloeking van Wycliffe kan ongeveer zo hebben geklonken: ‘We scheiden dezelfde Wycliffe, samen met zijn handlangers en de rest, van het kostbare lichaam en bloed van de Heer en van de gemeenschap van alle Christenen. We sluiten hem uit van onze Heilige Moeder, de kerk, in hemel en op aarde, we verklaren hem ge-excommuniceert en vervloekt, we oordelen hem verdoemd met de Duivel en zijn engelen en alle verworpenen, tot het eeuwige vuur. ‘ (zo zal het zijn)

Dus groeven ze zijn botten uit het ‘Lutterworth’-kerkhof, verbrandden hem tot as en gooiden hem in de rivier ‘Swift’. Nu zegt de historicus dat de rivier de Swift in de rivier de Severn overliep, en de rivier de Severn in de kleine zeeën stroomde, wat illustreert hoe de doctrine van Wycliffe zich over de wereld verspreidden.

Inderdaad, de leringen van John Wycliffe en de Bijbel die hij vertaalde, zouden het 

Christendom tot op de dag van vandaag blijven beïnvloeden en een dramatische impact hebben op de grootste gebeurtenis van de middeleeuwen.

De Grote Reformatie

Aangezien het ‘Concilie van Constance’ John Wycliffe had veroordeeld, veroordeelde het ook een van zijn meest opmerkelijke volgelingen, een gepassioneerde Hervormer in Bohemia genaamd Jan Hus, wiens discipelen Hussieten werden genoemd. Geïnspireerd door Wycliffe verzette Jan Hus zich tegen de leer van de pauselijke onfeilbaarheid en bevestigde hij het gezag van de Bijbel over de meningen van kerkleiders. Als gevolg hiervan werd hij veroordeeld als ketter en in 1415 op de brandstapel verbrand. Maar voordat hij stierf claimde hij dat God hem een belofte had gedaan.

De naam Hus betekent gans in de Tsjechische taal, en daarom had de Heer hem gezegd: ‘Ze zullen de gans het zwijgen opleggen, maar over 100 jaar zal ik een zwaan uit jou as laten oprijzen die niemand zal kunnen zwijgen. Een eeuw later, mede geïnspireerd door de preken van Jan Hus, spijkerde Maarten Luther zijn 95 stellingen aan de kerkdeur in Wittenberg, Duitsland. Een evenement dat het begin van de Protestantse Reformatie zou lanceren.

Hoewel vaak wordt gedacht dat de Reformatie op een of andere manier een anti-Katholieke beweging was, is de realiteit dat de meeste Hervormers begonnen als Katholieke priesters. 

Al deze mannen waren oorspronkelijk Rooms-Katholieke priesters, Wycliffe was een Rooms-Katholieke priester, maar hij leerde Christus kennen als zijn Verlosser en dat veranderde zijn theologie, en toen, op dezelfde manier met William Tyndale, werd hij gevangengezet in het kasteel van Vilvoorde, hij was een Rooms-Katholieke priester.

Hetzelfde gold voor Jan Hus en anderen zoals John Knox, Huldrych Zwingli en de beroemdste: Maarten Luther. Men zou kunnen zeggen dat Luther de dam had gebroken van een grote overstroming die zich al eeuwen had verzameld, vanwege de controverses met de Albigenzen en de Waldenzen, vanwege John Wycliffe en Jan Hus en Jerome van Praag, en vriend van Jan Huss die met vele anderen door Rome werd veroordeeld en op de brandstapel werd verbrand voor het lezen en geloven van de Heilige Schrift.

Er is geen twijfel dat de Bijbel zelf het favoriete wapen was dat werd gebruikt door de Hervormers die het schild van het geloof, en het zwaard van de Geest op zich namen, wat het woord van God is.

Ephesians 6:16  Above all, taking the shield of faith, wherewith ye shall be able to quench all the fiery darts of the wicked.

Ephesians 6:17  And take the helmet of salvation, and the sword of the Spirit, which is the word of God:

Toch waren er in de tijd van Luther bepaalde omstandigheden die een Reformatie mogelijk maakten, niet alleen in Duitsland maar in heel Europa. Een daarvan was de uitvinding van het beweegbare typen, door een man genaamd Johann Gutenberg in 1440.

Johann Gutenberg die niet de drukpers heeft uitgevonden, maar het beweegbare typen dat je uit elkaar kon halen en weer in elkaar kon zetten, Gutenberg begon als een goudsmid. Er werd al geruime tijd op houtblokken gedrukt, maar hij maakte het gemakkelijk omdat je woorden kunt maken en die vervolgens opnieuw kunt herbruiken, en zo beginnen ze met het produceren van talloze boeken van de Reformatie, talloze Bijbels van de Reformatie.

Voordat Gutenbergs zijn uitvinding produceerde, had de gemiddelde schrijver zo’n tien maanden nodig om één bijbel te kopiëren. Maar in 1455 publiceerde Johann Gutenberg de nu beroemde Gutenberg Bible, wel 200 exemplaren in één jaar

Eeuwenlang had Rome bijbels verbrand, samen met de boeken die waren geschreven door mannen als Wycliffe en anderen. Maar nu konden deze boeken op ongekende niveaus worden gereproduceerd.

En daarom kon Luther zo veel invloed hebben, daarom kon William Tyndale zo veel invloed hebben, ze begonnen boeken te drukken waar een schrijver niet meer 10 maanden voor hoefde te gaan zitten, tien maanden om een Wickliffe-bijbel te maken, dit kon nu binnen een paar weken gedaan worden, meerdere daarvan om ze te verspreiden. Dus dat is wat de Reformatie echt heeft aangewakkerd.

De eerste Bijbel van Gutenberg was gebaseerd op de (nieuwe) Latijnse Vulgaat die oorspronkelijk in de vierde eeuw door Jerome werd vertaald. Vulgaat betekent: plat, straat taal.

De vertaling van John Wycliffe was ook gebaseerd op Latijnse manuscripten, hoewel betwist werd om welke manuscripten het ging. Toch erkenden Wycliffe en anderen dat de oorspronkelijke geschriften van de Bijbel voornamelijk in het Hebreeuws en Grieks waren. De Joodse schriftgeleerden hadden de geschriften van het Oude Testament in de Hebreeuwse taal zorgvuldig bewaard met selectiefe passages in het Aramees. Ondertussen werden de geschriften van het Nieuwe Testament opgetekend in Koine Grieks.

De val van de stad Constantinopel

Dat brengt ons bij de tweede grote gebeurtenis, die de Reformatie voortbracht, de val van Constantinopel in 1453. De stad Constantinopel werd zo genoemd omdat het in de vierde eeuw door Constantijn de Grote was gebouwd en oorspronkelijk bedoeld was om Rome te vervangen als de hoofdstad van het rijk. Maar na de dood van Constantijn was het Romeinse Rijk verdeeld, oost en west, terwijl het Westen voornamelijk werd gedomineerd met het Latijn als hun vroegste vorm van geschriften. In het oosten bleven de mensen lezen, schrijven en spreken in het Grieks. Na verloop van tijd zouden ze bekend staan als het Byzantijnse rijk.

Toen in 1453 de Ottomaanse Turken onder leiding van de Islamitische sultan Mohammed II veroverde Constantinopel, in een overwinning die de westerse wereld verblufte. Als gevolg daarvan vluchtten veel Byzantijnse geleerden naar het Westen en brachten duizenden oude Griekse manuscripten met zich mee, waaronder veel exemplaren van het Griekse Nieuwe Testament.

Ze vluchten en namen hun manuscripten mee, dus je hebt Mohammed-isme die binnenvallen, de Ottomaanse Turken vallen aan en daar worden ze overgenomen. Dus vluchten ze naar West-Europa.

In de jaren die zouden volgen, zouden veel van deze Byzantijnse geleerden beginnen met het onderwijzen van de Griekse taal aan de universiteiten van Europa. Een van hen was een man genaamd George Hermonymus of ‘Hermonymus van Sparta’. Hij zei dat hij de eerste was die Griekse les gaf aan de Universiteit van Sorbonne in Parijs. Onder zijn beroemde studenten was de grote intellectueel Desiderius Erasmus van Rotterdam.

De Reformatie kwam in een stroomversnelling en werd inderdaad ondersteund door het werk van de grote geleerde Erasmus die het eerste Griekse Nieuwe Testament produceerde als een enkele editie.

Voor Erasmus en vele geleerden uit die tijd opende de introductie van het Grieks Nieuwe Testament in de westerse wereld een geheel nieuw begrip van de Bijbel.

Erasmus verzamelde verschillende manuscripten uit verschillende talen, dit was één van de nieuwigheden van dit boek omdat wanneer we dit boek openen zien we meteen dat op dezelfde pagina twee verschillende teksten staan. Eén daarvan is de versie van de Griekse tekst en in de rechterkolom de Latijnse tekst.

En de vorm van deze tekst van Erasmus was in die tijd heel erg radicaal, want in de tijd van Erasmus publiceerde mannen deze tekst meestal alleen met de Latijnse tekst. Erasmus was de eerste in 1516 die de twee teksten op dezelfde pagina publiceerde. Het was revolutionair voor deze tijd omdat de mannen van deze tijd het origineel en de vertaling van Erasmus konden vergelijken. En dat veranderde het systeem van het religieuze denken van deze tijd.

Het religieuze denken dat werd gewijzigd had te maken met een meer diepgaand en gedetailleerd begrip van het woord van God, Erasmus schreef dat de Latijnse wetenschap, hoe uitgebreid ook, wordt verminkt en gehalveerd zonder Grieks, want terwijl wij Latijnen maar een paar kleine stroompjes hebben, een paar modderige poelen, hebben de Grieken kristalheldere bronnen en rivieren die met goud stromen.

Toen de Griekse manuscripten beschikbaar kwamen en geleerden de Vulgaat met het Grieks begonnen te vergelijken, werd het heel snel duidelijk dat de Vulgaat afweek in zijn eigen richting.

Erasmus zegt dat de Vulgaat zo corrupt was dat hij een volledig nieuwe vertaling van het Latijn maakte op basis van het Grieks, en mensen die Latijns konden lezen lazen Erasmus zijn Latijnse tekst en de Latijnse Vulgaat van de Rooms-Katholieke Kerk. Zij zeiden, ‘ho eens’, dit is niet hetzelfde.

Erasmus besefte dat wat hij via het Grieks ontdekte en waarover hij zou schrijven, dit de Katholieke traditie in het hart zou raken.

En we kunnen ook lezen op de titelpagina,…. …. ……. dat betekent: iedereen die van de echte theologie houdt. 

…… … … …… dat was ook heel typerend voor Erasmus: ik wil tegen de nieuwe lectoren van deze tijd zeggen, je moet het eerst lezen, je moet het begrijpen, en pas daarna moet je een nieuwe mening over mijn werken hebben.

Het was Erasmus die met bepaalde belangrijke corrupties in de Latijnse tekst werd geconfronteerd. Vertalingen die het begrip van het Christelijk geloof sterk hadden beïnvloed.

Er is bijvoorbeeld een heel groot verschil tussen het woord: boete en bekering, en Jezus zegt dat tenzij u bekeert, u allen eveneens zult vergaan, wel, het was in het Latijns vertaald: tenzij u ‘boete’ doet, zult u allen eveneens vergaan. Welnu, Erasmus zei: ‘tenzij u zich bekeert, zult u allen eveneens vergaan,’. En om niet in de leerstellige dingen te komen,.. er is een heel groot verschil tussen ‘berouw naar God’, en tussen, ‘boete doen vanaf de kant van een man’.

Boetedoening volgens de Katholieke kerk is een sacrament dat absolutie vereist van een Katholieke priester. Voordat de priester deze vergeving schenkt, kan het zijn dat hij vraagt om te vasten, aalmoezen, gebed of een andere arbeid die moet worden verricht vanaf de kant van de persoon die word vergeven.

Het concilie van Trente verklaarde: ‘We zijn geenszins in staat om door het Sacrament van boetedoening te komen, zonder veel tranen en arbeid van onze kant .’

Toch heeft het woord ‘bekeert’ een andere betekenis: een verandering van hart en geest, je afkeren van zonde, naar een geloof in God.

En zoals een auteur het verwoordt: ‘Vanwege Erasmus werd de kerk en haar complexe en omslachtige bezigheid van boete, in één klap veranderd, in een simpele eis, ‘een persoonlijke verandering in het hart’.

Acts 2:38  Then Peter said unto them, Repent, and be baptized every one of you in the name of Jesus Christ for the remission of sins, and ye shall receive the gift of the Holy Ghost.

Erasmus ontdekte ook een andere grote corruptie in het Latijns, één die betrekking had op de maagd Maria. Eeuwenlang werd aangenomen dat Maria op de één of andere manier de leiding had over de genade van God. De reden is vanwege de Latijnse vertaling van Lucas hoofdstuk één, waar de engel Gabriël de geboorte van Christus aan Maria aankondigt.

In de (Jerome) Latijnse Vulgaat staat: ”En de engel ging naar binnen en zei tegen haar: ‘Gegroet O u vol van genade, de Heer is met u! Gezegend bent u onder de vrouwen.’

Kerkhistoricus Alister McGrath schrijft: “De engelachtige woorden, in het Latijns, werden in de middeleeuwen vaak geïnterpreteerd als de betekenis dat Maria als een reservoir was, vol van God’s genade. Ze zou daarom een bron van God’s genade kunnen zijn voor degenen die het nodig hadden, en die toegang tot deze genade kregen door tot haar te bidden.”

Maar McGrath zegt dat Erasmus vernietigend was over deze vertaling: ”De woorden van de engel kunnen onmogelijk vertaald worden als: ‘Gegroet, O eene die vol genade is!” 

‘Misschien zou het vertaald kunnen worden als ‘Gegroet, O eene die genade heeft gevonden! ‘ of ‘Gegroet bent u O favoriet!’

De implicatie van de passage was dat Maria de gunst van God had gevonden – niet dat zij die gunst aan anderen kon schenken.

Toch gingen sommige Katholieken, zoals Louis Marie de Montfort, wiens geschriften Paus Johannes Paulus de tweede inspireerden, en nam de Latijnse lezing tot het uiterste door te beweren dat alle genade alleen door Maria komt. Toch wordt ons in het Griekse Nieuwe Testament verteld dat het Jezus is, niet Maria, die ‘vol van genade en waarheid’ is. John 1:14

Nogmaals te zeggen dat de ontdekkingen van Erasmus in de Griekse manuscripten als een bom waren in de Kerk van de Middeleeuwen. De kristalheldere bronnen van kennis waarover hij schreef legde de basis voor de Reformatie die zou volgen.

Naast zijn Griekse tekst schreef Erasmus uitgebreid tegen de immoraliteit van het priesterschap in die tijd. Hij veroordeelde de Inquisitie en leerde dat de 

Bijbel door iedereen zou moeten worden gelezen. Ondertussen had Maarten Luther Romans hoofdstuk 1 bevonden, waar de apostel Paulus zegt: ‘The just shall live by faith.’ Romans 1:17

Luther, die jarenlang als monnik had gestreden om God te behagen door boetedoening en de werken van het Katholicisme, realiseerde zich dat volgens de Bijbel de mens alleen gerechtvaardigd kon worden door God’s genade, zijn vrije gave door geloof in Christus alleen.

Acts 10:43  To him give all the prophets witness, that through his name whosoever believeth in him shall receive remission of sins.

Gewapend met de pas geopenbaarde Griekse tekst die door Erasmus was gepubliceerd, zou Luther in 1522 een Duitse vertaling van het Nieuwe Testament produceren.

En zo zou men zeggen dat Erasmus het ei legde wat Luther uitbroedde.

Laten we niet vergeten dat Desiderius Erasmus van Rotterdam heinde en verre ging om manuscripten te verzamelen en manuscripten te lezen. Wat hij deed is dat hij lezingen verzamelde en manuscripten las en er gedeelten van opschreef, en wat hij vervolgens doet, is die allemaal bij elkaar brengen, en in 1516 publiceert hij zijn eerste editie. Maar het werd nogal haastig gedaan, dus hij doet er nog een in 1519 en het is de 1519-editie die Maarten Luther gebruikt voor een Septemberbijbel in 1522. En dan is de 1522 editie degene die William Tyndale in 1526 gebruikt om ons de Engelse Bijbel te geven.

William Tyndale werd de apostel van Engeland genoemd, en door sommige: een van de beste mannen die ooit heeft geleefd. Hij was een man die geliefd was bij hen die van God houden, maar werd gehaat en opgejaagd door Rome. Omdat hij de eerste was die de Bijbel van het Grieks naar het Engels vertaalde. Hij werd uiteindelijk verraden door een vertrouwde vriend en vervolgens een tijd gevangengezet, voordat hij werd gewurgd en op de brandstapel werd verbrand in een plaats genaamd Vilvoorde.

Er zijn niet veel mensen hier in Vilvoorde die weten wie William Tyndale was. 

Ze zijn hem vergeten. Vilvoorde ligt net ten noorden van Brussel in België.

Terwijl de meeste mensen daar geen idee hebben wie Tyndale was.

Weet je wie William Tyndale is? Tyndale? 

Ik heb het hem net verteld..

Toch zijn er sommigen die zijn herinnering levend houden.

Een grimmig stenen monument draagt zijn naam samen met een bronzen plaat met zijn gelijkenis daarop. Elders in de stad is een plaatselijke Protestantse kerk waar ook het Tyndale Museum is gevestigd.

Wat zegt het? Heer spreek, want uw dienaar luistert.  Samuel 3:10

Hier vertelt de curator ons de belangrijke rol die William Tyndale speelde in de ontwikkeling van de Engelse bijbel en de protestantse Reformatie. In 1517 werd hij tot priester gewijd, dat is één ding, in hetzelfde jaar spijkerde Maarten Luther zijn 95 stellingen aan de kerk van Wittenberg. Tyndale werd beïnvloed door het voorbeeld van Luther, samen met John Wycliffe en zei die eerder waren gekomen, die het evangelie aan de gewone man wilden overbrengen. 

Maar vanaf de tijd van Paus Innocent had Rome verklaard dat: ‘Zoals volgens de oude wet de beesten die de heilige berg aanraakten dood werden gestenigd.’ ‘Zo mogen eenvoudige en ongeschoolde mannen de Bijbel niet aanraken of wagen om de doctrines daarvan te prediken.’

In Tyndales tijd was Engeland nog een Katholiek land en de priesters brachten de katholieke-mis alleen in het Latijns, een taal die het gewone volk niet verstond. Hoewel Tyndale Latijns beheerste, wenste hij ook Grieks te leren om de Schrift beter te begrijpen. Hij ging naar de Universiteit van Oxford en in 1515 had hij al zijn ‘Master of Arts’, maar hij wou theoloog worden en omdat in Oxford alles in het Latijns was, ging hij naar Cambridge omdat ze in Cambridge ook Grieks onderwezen. Door Erasmus, de bekende Erasmus die het Nieuwe Testament in het Grieks vertaalde, dat was verboden om te lezen, maar Erasmus onderwees daar in het Grieks.

Sommigen denken dat Erasmus Tyndale rechtstreeks heeft onderwezen, terwijl anderen denken dat Tyndale in Cambridge aankwam kort na het vertrek van Erasmus. In beide gevallen was het in Cambridge waar Tyndale’s conflict met Rome lijkt te zijn begonnen. Een jonge Tyndale sprak zich uit tegen kardinaal Thomas Wolsey, een machtige clergyman, die ook de Lord Chancellor van Engeland was aan het hof van King Henry de 8e.

Kardinaal Wolsey bezocht de Universiteit van Cambridge, hij had gouden ringen en gouden kettingen om, en William Tyndale zei luid dat het jammer was dat de clergyman (geestelijke) in een zekere rijkdom leefde, en dat de arme mensen zo arm zijn, en dat die arme mensen niet eens konden begrijpen wat er gezegd werd, ze kennen geen woord in het Latijn, de kanselier ging heel boos weg, Tyndale werd toen uit Cambridge verjaagd, maar hij kwam terecht bij John Walsh in Little Sodbury in Gloucestershire.

Tyndale was ervan overtuigd dat: ‘Het onmogelijk was om de leken in enige waarheid te bevestigen, tenzij de Schrift duidelijk voor hun ogen werd gelegd in hun moedertaal.’

Sommigen geloven dat het in Little Sodbury was waar hij begon met zijn vertaling van het Nieuwe Testament.

Ik geloof dat hij begon te vertalen in Little Sodbury waar hij die vreselijke ontmoeting had met een Katholieke priester omdat heer John Walsh, de ridder daar, de katholieke prelaat zou uitnodigen, en de hoge kerkfunctionarissen die daar waren, en de hoge kerkfunctionarissen die daar waren, Tyndall was ook de leraar van zijn kinderen en de pastoor van zijn kerk die op dat moment achter zijn huis stond. En terwijl ze een keer aan het eten waren, begonnen ze te praten, en elke keer dat de priester iets zei, zou Tyndall zeggen: nou eigenlijk zegt het woord dit…, en hij zei: het woord zei dit… en de man werd uiteindelijk boos en zei: ‘We zouden beter zonder Gods wet zijn, dan zonder die van de Paus.’

Tyndale sprak in zijn grote ijver tegen wat hij als godslastering zag, hij verklaarde beroemd: ‘Ik daag de Paus en al zijn wetten uit, als God mijn leven spaart, in deze vele jaren, zal ik ervoor zorgen dat een jongen die de ploeg bestuurd, meer van de Schriften weet dan dat jij dat doet. ‘

Tyndale kwam daardoor in grote problemen, het vertelt ons in ‘Foxe’s Book of Martyrs’ (Edited by Forbush) dat hij moest verschijnen voor de plaatselijke religieuze functionarissen, kerkelijke functionarissen, en er staat dat ze hem bestrafte alsof hij een hond was. Dus.., maar Tyndall had het brandende verlangen om de Schriften in de taal te vertalen die de ploegjongen kon lezen, want als hij daar zat boven in zijn kleine kamertje in Little Sodbury, en keek uit over de vallei en zag daar de ploegende jongens die het veld ploegde en hij wist dat als ze de Schriften niet konden lezen, ze niet tot een reddende kennis van de Heer Jezus Christus zouden komen en dat was zijn drijvende kracht om de Schrift te vertalen, zodat mensen het konden lezen en Christus zouden leren kennen.

Voor Tyndale was zijn verklaring over de ploegjongen niet tevergeefs, het zou zijn levenswerk worden waarvoor hij door Rome zou worden gehaat en vervolgd.

Zoals de apostel Paulus had geschreven:

9 Wherein I suffer trouble, as an evil doer, even unto bonds; but the word of God is not bound. 

10 Therefore I endure all things for the elect’s sakes, that they may also obtain the salvation which is in Christ Jesus with eternal glory.

We hebben William Tyndale die wordt verbrand omdat hij claimde dat redding was uit genade door geloof, hij beweerde dat bidden tot de heiligen geen goed deed, hij bevestigde dat mensen de Bijbel in hun eigen taal nodig hadden, en daarom hebben ze hem gevangengezet en ze gaven hem en beetje medelijden, als je het medelijden kunt noemen, want ze hebben hem eerst gewurgd voordat ze hem verbrandden.

De Inquisiteurs ontdekten dat hij onschuldig was en daarom wurgden ze hem voordat ze hem op de brandstapel verbrandden. Dit is ongeveer de locatie waar Tyndale werd vermoord, buiten het kasteel van Vilvoorde. Hoewel het kasteel zelf sindsdien is verwoest, heeft het Tyndale-museum een model van hoe het eruit zou hebben gezien. Ze hebben ook een replica gebouwd van de gevangeniscel waar Tyndale werd vastgehouden. Terwijl schilderijen van hem in gevangenschap een bijna romantische gevangenschap vormen, lijkt de realiteit heel anders te zijn geweest. De replica is op schaal gemaakt en heeft dezelfde afmetingen als degene  waarin Tyndale ongeveer 16 maanden werd vastgehouden tot aan zijn executie.

Ik laat je een kopie zien van zijn gevangenis en hoe hij werd vastgehouden. Gelooft men nu dat de kamer zo klein was? Ja, Ja zeker, omdat deze herstelde correctie is gebouwd met de stenen van het oude kasteel, en het waren cellen die niet groter zijn dan dit. Hier slaapt hij en daar was zijn toilet, het was hier zeker weten heel erg koud.

Eeuwen later gaan de debatten verder over Tyndale’s leven en dood. Het Europees Instituut voor Protestantse studies gelooft zelfs dat Tyndale niet volledig werd gedood door wurging en bleef lijden terwijl hij levend werd verbrand. Er is zelfs onenigheid over de reden waarom hij ter dood werd gebracht.

De enige fout die hij maakte, is dat hij de Paus niet herkende als hoofd van de Katholieke kerk.

Waarom werd William Tyndale ter dood gebracht, wat is de echte geschiedenis? 

Ik denk omdat hij de Bijbel in het Engels vertaalde, en er een sterk gevoel was dat de Bijbel niet in de volkstaal mocht worden vertaald, niet in het Engels. Hij kreeg ook een slechte verhouding met Henry de achtste, vanaf een punt waarop hij Henry steunde om opperste hoofd van de kerk te worden, Tyndale kwam in deze positie door Henry’s scheiding. Hij werd kennelijk ter dood gebracht omdat hij een ketter was, omdat er een groot onbehagen was over het beschikbaar stellen van de Bijbel in het Engels, zodat iedereen hem kon lezen en een eigen persoonlijke relatie met God kon hebben, in de plaats van hun aandacht te schenken aan de hiërarchie van de kerk en onder hun almachtige gezag te staan.

Het lijdt geen twijfel dat de politiek van Engeland in deze tijd gecompliceerd was. Koning Henry de 8e deed zijn uiterste best om zijn huwelijk met Catharina van Aragon nietig te verklaren. De term Red-Tape zou afkomstig zijn van alle rode zegels die Henry had verkregen in zijn verzoekschrift aan de Paus. Hoewel Henry uiteindelijk het pausdom zou afwerpen en zichzelf tot tijdelijk hoofd van de Kerk van Engeland zou maken, was zijn loyaliteit in wezen zeer gericht op Rome.

Zo erg zelfs dat hij ooit werd gewaarschuwd dat hij de Paus te veel eer zou geven, waarop hij antwoordde: ‘Er bestaat niet zoiets als teveel eer aan de Paus geven’. Henry’s heer Kanselier of England was in die tijd Sir Thomas More, die de belangrijkste tegenstander van William Tyndale en zijn Bijbel zou worden. Door Rome gezegend vanwege zijn oneindige loyaliteit aan het pausdom, noemde Thomas More Tyndale ‘een beest en een hel-hond in de kennel van de duivel’.

In totaal schreef Thomas More negen boeken tegen William Tyndale en vulde meer dan duizend pagina’s met argumenten en scheldwoorden tegen de Hervormer en verdedigde daarin altijd de ultieme autoriteit van de Paus en de Rooms-Katholieke kerk.

Toen koning Henry met Rome brak, werd Thomas More veroordeeld als verrader en ter dood gebracht vanwege zijn voortdurende trouw aan de Paus. Dit is misschien de reden waarom Paus Johannes Paulus II in het jaar 2000, heilige Thomas More benoemde tot ‘de hemelse beschermheer van staatslieden en politici’. 

Deze verklaring werd afgelegd op 31 oktober, wat bekend staat als Reformatiedag in delen van Europa, de herdenkingsdag van de dag waarop Maarten Luther zijn 95 stellingen aan de kerkdeur van Wittenberg spijkerde.

Zou dit bedoeld kunnen zijn als een hedendaagse belediging voor de Reformatie? Sommige protestanten in Europa vonden de beschermheer en heiligheids-titel  van Thomas More verontrustend. Omdat Sir Thomas More niet alleen Tyndale haatte en jarenlang probeerde hem gevangen te nemen, maar ook een aantal van zijn volgelingen liet martelen en dood branden wegens ketterij. 

Thomas More had zelfs zijn huis in Chelsea uitgerust met stokken en een geselpaal, zodat hij zelf ketters kon ondervragen. More had geschreven: ‘En voor ketters zoals ze zijn, veroordeeld de geestelijkheid hen. En omdat ze het waarlijk verdienen, verbranden ze tijdelijk. En na de brand van Smithfield, ontvangt de hel hen waar de ellendige voor altijd zullen branden.’

Protestantse historici geloven tot op de dag van vandaag dat het Thomas More was die het verraad en de executie van Tyndale aanstuurde. Maar uiteindelijk zou Tyndales laatste gebed zijn tegenstanders overwinnen. Voordat hij stierf, riep hij beroemd uit: ‘Heer, open de ogen van de Koning van Engeland’

Het trieste van het hele verhaal is dat zes maanden na de dood van William Tyndale de koning Myles Coverdale opdracht gaf om de Bijbel in het Engels te vertalen, en daarvoor gebruikte hij de vertaling die William Tyndale had gemaakt.

Tot op de dag van vandaag geloven mensen dat God het gebed van Tyndale heeft verhoord. Niet alleen zou Koning Henry voor het eerst in de geschiedenis toestemming geven voor de vertaling van een Engelse Bijbel, maar Tyndale’s werk als vertaler zou ook invloed hebben op bijna elke Engelse Bijbel die zou volgen.

‘Tyndale had een zeer grote impact gehad, ook vandaag de dag nog, ik denk dat het meest voor de hand liggende citaat is: Laat daar licht zijn’ dat vaak wordt gebruikt, en degene die ik het leukst vind is: ‘De krachten die er zijn’ wat natuurlijk optrad in een heel andere context. Tyndale is de eerste wijdverspreide vertaling van de Bijbel in het Engels.

William Tyndale was in zijn Nieuwe Testament uit 1526 degene die de basis legde voor de Engelse taal zoals we die nu kennen.

Tyndale gaf Engels aan de Engelsen, en omdat zijn Bijbel wordt gedrukt en op grote schaal is verspreid, helpt het de taal zich te ontwikkelen.

En de Bijbel werd het meest gelezen boek, mede omdat het voorheen vervloekt was, je kon het niet lezen, de gewone man kon het niet lezen, het hielp mensen ook om te leren lezen.

Terwijl eerdere bijbels erg groot waren en in kerken werden bewaard, was het idee van Tyndale’s Bijbel om het kleiner te maken zodat iemand het overal mee naartoe kon nemen. Omdat de meeste Bijbels van Tyndale door de Inquisitie werden vernietigd, zijn er nog maar een paar exemplaren over, één daarvan bevindt zich in The British Library in Londen.

Dit exemplaar is een heel mooi boek, het is ook een heel belangrijk boek in de termen van zijn taal, want hoewel het in 1526 werd gedrukt, is het ons vandaag de dag nog steeds zo vertrouwd omdat het overleeft in de taal van latere exemplaren van de Bijbel, met name de King James Bijbel van 1611 waarmee het meestal tentoongesteld wordt in onze galerij met schatten hier, zodat mensen een vergelijking kunnen maken tussen de taal van de twee versies die bijna honderd jaar uit elkaar liggen in druk.

Voor zijn dood zou Tyndale ook de eerste zijn die een groot deel van het oude testament van het Hebreeuws naar het Engels vertaalde, bevattende de eerste vijf boeken van Moses (Mozes), en van Joshua (Jozua) tot second Chronicles en het boek Jonah. Hoewel hij niet in staat was zijn oudtestamentische vertaling af te maken, werd al zijn materiaal de basis van wat werd genoemd: ‘The Great Bible’ in opdracht van King Henry de 8e, en de basis voor de ‘Geneva Bible’ die bekend zou worden als de Bijbel van de Hervorming.

Moderne geleerden, met behulp van computertechnologie, geloven zelfs dat ongeveer 83 procent van de King James Bible 1611 gebaseerd was op het werk van William Tyndale.

Wat nu volgt zijn slechts enkele van de bekende bijbelse zinnen die rechtstreeks uit zijn vertaling komen: ‘Let there be light’ ‘Am I my brother’s keeper?’ ‘The Lord bless thee and keep thee; the Lord make his face to shine upon thee.’ ‘In the beginning was the Word, and the Word was with God, and the Word was God.’ ‘Our Father which art in heaven, hallowed be thy name’ ‘The signs of the times’ ‘The spirit is willing, but the flesh is weak’ ‘he went out, and wept bitterly.’ ‘Though I speak with the tongues of men and of angels’ ‘For in him we live, and move, and have our being’ ‘Fight the good fight’ ‘be weary in well doing’ en ‘Looking unto Jesus the author and finisher of our faith’.

Dit is de huidige autografie van Tyndale’s Nieuwe Testament en het is ongeveer even groot als het origineel, misschien net iets groter, hiervoor heb je een grote zak nodig, het origineel is beslist een zakboekje. Hij produceerde een prachtige vertaling van het Nieuwe Testament. Het gaat om een zakboekje van de Bijbel, dat is het idee van jou eigen Bijbel, en het is zo bekend bij mensen maar Tyndale is de man die er een soort van als eerste mee kwam. 

Gezien het feit dat alle Tyndale’s Bijbels moesten worden verbrand, en we nog maar drie exemplaren over hebben, is het verbazingwekkend dat wij een bijna volledig exemplaar hebben. En dat het op deze manier zo mooi versierd is, het was iemands kostbare bezit. Ik moet zeggen dat ik het een heel mooi boek vind, het is een heel ontroerend boek, en het is een heel belangrijk volume, het is de hele zaak die samen komt, je kunt zien waarom het zo’n aantrekkelijk verhaal is voor mensen, het is het woord van God, iets dat mensen prijzen, en het is een kostbaar object, en het is een zeer zeldzaam object, en een heel speciaal object dat geassocieerd wordt met een opmerkelijke man.

Tot op de dag van vandaag beschouwen sommige geleerden William Tyndale nog steeds als de beste van alle Engelse vertalers, maar zijn vijanden vochten hard tegen hem door zijn bijbel te verbranden en degenen te verbranden die ze durfden te lezen. Verder, de bisschop van Londen Cuthbert Tunstall samen met Sir Thomas More verklaarde dat Tyndale, de zogenaamde ‘hel-hond’, duizenden fouten had in zijn Bijbel.

Tyndales antwoord was: ‘Ik roep naar God om op te schrijven, dat tegen de dag dat we voor onze Heer Jezus zullen verschijnen, dat ik nooit één lettergreep van God’s woord tegen mijn geweten heb veranderd, noch zou ik dat deze dag doen, zelfs als alles wat op aarde is, of het nu eer is, plezier, of rijkdom mij zou worden gegeven ‘

Tyndale wist hoe belangrijk het is dat mannen de ware woorden van God kenden omdat Jezus zei in: John 12:46-48

John 12:46 I am come a light into the world, that whosoever believeth on me should not abide in darkness.

John 12:47  And if any man hear my words, and believe not, I judge him not: for I came not to judge the world, but to save the world.

John 12:48  He that rejecteth me, and receiveth not my words, hath one that judgeth him: the word that I have spoken, the same shall judge him in the last day.

Van Tyndale naar King James

Een korte geschiedenis van hoe de Engelse bijbel zich ontwikkelde vanaf de tijd  van Tyndale, zou als volgt kunnen worden verteld: Miles Coverdale was een vriend van Tyndale geweest sinds hun tijd samen in Cambridge. Gebruikmakend van het werk van Tyndale, voltooide Coverdale de vertaling van het Oude Testament en produceerde de ‘Coverdale Bible’ in 1535. Dit was de eerste complete Bijbel met het Oude en Nieuwe Testament dat in de Engelse taal werd gedrukt.

Tyndale werd in 1536 geëxecuteerd en daarna zou een van zijn volgelingen, een man genaamd John Rogers, een complete Bijbel uitgeven onder de schuilnaam ‘Thomas Matthew’. De Matthews Bible van 1537 combineerde het werk van Tyndale met dat van Myles Coverdale, dit was de eerste complete Bijbel die in Engeland werd gedrukt.

Daarvoor werd Tyndale’s Nieuwe Testament gedrukt in Duitsland en de Coverdale Bible in Zwitserland. Beiden moesten illegaal het land binnengesmokkeld worden. Maar na Tyndale’s stervende gebed noodzaakte Thomas Cromwell King Henry de 8e om officieel toestemming te geven voor een Engelse Bijbel voor de nieuwe Kerk van Engeland.

Cromwell gaf Myles Coverdale vervolgens de opdracht om zijn oorspronkelijke vertaling te herzien. Het resultaat was ‘The Great Bible’ uit 1539. Hij werd de grote Bijbel ‘The Great Bible’ genoemd vanwege zijn grootte, maar staat ook bekend als de ‘Cromwell Bible’

Dit was de Bijbel die bevolen was om in alle kerken van Engeland te worden geplaatst, waar het toen de geketende Bijbel werd genoemd, aangezien het aan de preekstoel was geketend, zoals hier wordt getoond. 

Als resultaat van deze geautoriseerde Great Bible werd het woord van God in het Engels openlijk en vrijelijk verkondigd aan de bevolking van Engeland. Onnodig te zeggen dat de Katholieke geestelijkheid niet blij waren, aangezien Engeland niet alleen het gezag van de Paus had afgewezen, maar nu konden alle mensen de woorden lezen en horen van het ware evangelie, die sinds de dagen van Dominicus en zelfs daarvoor altijd al in strijd waren met de pauselijke leer van Rome.

Maar toen stierf in 1547 King Henry de 8e en nam zijn negenjarige zoon Prins Edward de 6e de troon over. De nieuwe Koning Edward geloofde in de zaak van de Hervormers en met de hulp van aartsbisschop Cranmer zou Engeland een tijdlang een stevige Protestantse natie worden. De nieuwe koning Edward werd gezien als een Josiah-figuur die Engeland volledig zou hervormen van afgoderij en pausdom. 

Er is geen twijfel over dat de Engelse Protestanten hun zaak zagen als een strijd tussen het woord van God en de misleidingen van Rome.

Dit schilderij toont de jonge Edward die op de troon zit met de Paus aan voeten en de woorden afgoderij, bijgeloof en al het vlees is gras, over hem geschreven, terwijl bovenop het hoofd van de Paus een open boek is waar staat: ‘The word of the Lord endureth forever.’

Een typisch beeld wordt uitgebeeld in deze Protestantse allegorie, waar de vier evangelisten Matthéüs, Markus, Lukas en Johannes een gevallen Paus stenigen, alsof ze hem verpletteren met het woord van God.

Op elfjarige leeftijd schreef de jonge Koning Edward zelfs dat: ‘De Paus is de ware zoon van de Duivel, een slechte man, een antichrist en een afschuwelijke tiran.’ Maar de regering van de nieuwe Koning was van korte duur en binnen zes jaar werd hij ziek en stierf. 

Edward probeerde de Reformatie te behouden door zijn Protestantse nicht Lady Jane Gray als zijn opvolger te benoemen, maar ze zou bekend staan als de 

‘Negen dagen Koningin’, omdat binnen deze korte tijd zou de Katholieke zus 

van Edward, Mary, bezwaar maken en de troon opeisen. De aanstaande koningin Jane werd ter dood gebracht en de regering van Bloody Mary kreeg grip.

De snode titel van Koningin Mary zou beginnen met haar verlangen om Engeland weer terug te brengen in de armen van Rome. Auteur Gary DeMar schrijft: ‘Vastbesloten om het Engelse volk terug te dwingen tot het Rooms-Katholicisme, gaf ze opdracht om alle exemplaren van de Bijbel in het Engels te verbranden, maar daar was ze niet tevreden mee, Mary zou ook degenen die de Bijbel lazen, verbranden, waaronder een aantal van de vertalers.

De eerste martelaar die ze op de brandstapel verbrandde, was John Rogers die de ‘Matthews Bible’ had uitgegeven, maar hij stierf in geloof, en er werd gezegd dat zelfs zijn kinderen hem hielpen, en hem op zo’n manier troosten dat het leek alsof hij onderweg was naar een bruiloft. 

Thomas Cranmer, de aartsbisschop van Canterbury, die het voorwoord van ‘The Great Bible’ had geschreven, werd ook ter dood gebracht. Toen zijn leven werd bedreigd door Mary, de oudste Cranmer, stemde uit angst ermee in om zijn geloof af te zweren en schreef ten gunste van Rome, maar zijn geweten overviel hem en hij keerde opnieuw en werd naar de brandstapel gestuurd.

Voordat ze hem verbrandden, zei Cranmer:  ‘Ik heb veel dingen onwaar geschreven. En voor zover als mijn hand heeft beledigd, en heeft geschreven in tegenstelling tot mijn hart, daarvoor zal mijn hand als eerst worden verbrand. En wat de Paus betreft, ik weiger hem als de vijand van Christus, en de antichrist, met al zijn valse leerstellingen.

En zo stak hij zijn hand in de vlammen, en werd Thomas Cranmer op de brandstapel verbrand, en met hem vele andere Protestantse gelovigen tijdens de dagen van Bloody Mary.

John Dowling schrijft in zijn ‘geschiedenis van het Romanisme’: 

“Volgens de laagste berekeningen werden op zijn minst 288 personen levend verbrand op haar bevel wegens de misdaad van ketterij, onder hen waren de rijken en de armen, de priesters en de leken, de koopman en de boer, de blinde en de lamme, het hulpeloze vrouwtje en het pasgeboren kindje. Met deze uitbarsting van vervolging vluchtten zo’n 800 Engelse geleerden het land uit, velen van hen vonden onderdak in Genève onder de bescherming van Johannes Calvijn en de Hervormers van Zwitserland.”

Onder de Engelse ballingen waren Myles Coverdale en de beroemde Schotse Hervormer John Knox. In Genève besloten ze nog een herziening van de Engelse bijbel te produceren, dit keer een die gebaseerd zou zijn op de beste manuscripten van de oorspronkelijke Hebreeuwse en Griekse taal,  zonder de beperking van noch de kroon van Engeland, of Rome. 

Voor zijn dood had William Tyndale geproduceerd

de herziening van zijn Nieuwe Testament, in 1534. In Genève maakten ze van deze editie gebruik om in 1557 het eerste deel van de ‘Geneva Bible’ te produceren. 

Het jaar daarop stierf Koningin Mary en haar Protestantse zus Elizabeth verkreeg de troon. Tegen 1560 werd een volledige versie van de ‘Geneva Bible’, Oude en Nieuwe Testament gepubliceerd en opgedragen aan de ‘Nieuwe Koningin van Engeland, Elizabeth de eerste’.

De eerste Bijbel die volledig uit het Hebreeuws, het Aramees en het Grieks werd vertaald, was de Geneva Bible van de pelgrims. 

De Geneva vertaling wordt vaak de Bijbel van de pelgrims genoemd, omdat het deze Bijbel was die ze met zich meebrachten naar Amerika toen ze in 1620 in Plymouth aankwamen. 

En ze hielden van die Bijbel. 

De Geneva Bible werd de meest populaire en meest gebruikte Engelse Bijbel die ooit was geproduceerd. Met meer dan 200 edities van 1560 tot 1644, het wordt ook beschouwd als de eerste studie bijbel omdat het vol stond met uitgebreide voetnoten van de belangrijkste Bijbelgeleerden uit die tijd. Waaronder Johannes Calvijn, Theodore Beza, John Knox, Myles Coverdale en andere Hervormers van die tijd. Met meer dan 300.000 woorden aan commentaar op de heilige Schrift.

Het was als een bijbelcollege-opleiding, er zijn allerlei soorten Hervormers-aantekeningen verpakt in de Geneva Bible. 

De Geneva vertaling was de bijbel die werd gebruikt door John Bunyan, John Milton, Oliver Cromwell, William Shakespeare, William Bradford. Het was ook de eerste volledige Bijbel die de Schriften in hoofdstukken en verzen opsplitste, hoofdstuk-indelingen waren in de 13e eeuw vastgesteld door Stephen Langton, de aartsbisschop van Canterbury.

Terwijl de versverdelingen voor het Oude Testament werden gedaan door de Joodse rabbi Nathan in 1448, was het ondertussen Robertus Stephanus die ook in Genève was met de Hervormers, die voor het eerst vers verdelingen had gebruikt voor zijn publicatie van het Griekse Nieuwe Testament in 1551. En zo maakte de vertalers van de Geneva Bible gebruik van al deze methoden, het Oude en Nieuwe Testament, voor een complete Engelse Bijbel in 1560.

Het is de eerste Bijbel met onderverdeling in de verzen, dus de mensen hielden daarvan, want dat was de eerste keer dat er een ‘John 3:16’ was. 

De Geneva-vertaling zou blijven domineren totdat hij werd vervangen door de Bijbel  die bestemd was om genoemd te worden: het best verkochte boek aller tijden, The King James Bible uit 1611. 

Maar dit zou pas gebeuren nadat de Geneva-Bible in Engeland verboden was, sommigen werden zelfs gearresteerd voor het bezit ervan. Het schijnt verboden te zijn geweest vanwege de voetnoten die de bijbel zo populair hadden gemaakt. Commentaren die de collectieve opvattingen van de Hervormers in die tijd vertegenwoordigden. Maar waren in directe oppositie met de kerk van Rome.

Rome haar voortdurende vervolging van bijbelgelovigen overtuigde hen er alleen maar van dat zij (Rome) inderdaad de grote hoer was van Openbaring hoofdstuk Revelation 17:4  And the woman was arrayed in purple and scarlet colour, and decked with gold and precious stones and pearls, having a golden cup in her hand full of abominations and filthiness of her fornication:

In de Genève-vertaling lezen we: ….

KJB 1611:

‘Rev 17:4  And the woman was arrayed in purple and scarlet colour, and decked with gold and precious stones and pearls, having a golden cup in her hand full of abominations and filthiness of her fornication:

Rev 17:5  And upon her forehead was a name written, MYSTERY, BABYLON THE GREAT, THE MOTHER OF HARLOTS AND ABOMINATIONS OF THE EARTH.

Rev 17:6  And I saw the woman drunken with the blood of the saints, and with the blood of the martyrs of Jesus: and when I saw her, I wondered with great admiration.

De Schrift zegt dat de ‘woman’ vrouw een stad is, die op zeven bergen of heuvels zit. De vertalers van Genève schreven: ‘Zelfs kinderen weten wat die stad met zeven heuvels is, waar zo vaak over wordt gesproken. Dat is de vervloekte hoer, het geestelijke Babylon, wat Rome is. Wat betreft daden: Zij is rood van het bloed, en vergoot het op de meest losbandige manier, en is daarom gekleurd met het bloed van de heiligen. ‘ 

Ondertussen wordt hun kijk op de Paus getoond in Revelation 11:7, dat spreekt van ‘the beast that ascendeth out of the bottomless pit’. De Hervormers schreven: ‘Dat is de Paus die zijn macht uit de hel heeft en van daaruit komt.’

Onnodig te zeggen dat deze leringen aanstootgevend waren voor Rome, maar al eeuwenlang werden doorgegeven. Na de dood van King James nam zijn zoon Charles de eerste de troon op. Koning Charles was een controversiële vorst, door Protestanten beschuldigd van ‘pauselijke en tirannieke acties’. En werd verdacht van het steunen van: ‘een internationale pauselijke samenzwering tegen het Protestantse geloof’.

Het was tijdens zijn regering dat de Geneva Bible verboden werd. Kunnen de voetnoten over Rome de reden zijn geweest waarom? 

Protestanten en het pausdom

Oorspronkelijk was het woord Protestant een verwijzing naar degenen die protesteerden tegen de beweringen van de Roomse Kerk. Zelfs in de 19e eeuw zei Charles Spurgeon: “In de naam naam van de waarheid, ons protestantisme moet voortdurend protesteren, Geen vrede met Rome.” 

Maar in het verleden werden dergelijke leringen van de Albigenzen de Waldenzen en in grote mate die van Wycliffe en de Lollards onderdrukt en bijna uitgeroeid door de Kruistochten en Inquisities.

Maar met het beweegbaar typen en het drukken van boeken en Bijbels sneller dan de Pausen ze kon verbranden, verspreidden de leringen van de Hervormers zich als een vuur over Europa. Maar sommigen beweren dat het niet alleen de leer van ‘redding door genade’ was die de hervorming bracht, maar het herkennen van het pauselijke systeem als de vervulling van Gods grootste waarschuwingen aan de gemeente, zoals te vinden is in de profetieën van de Bijbel. 

Was het deze leerstelling die zo’n vastberadenheid veroorzaakte bij mannen als Tyndale, Luther en anderen? Protestantse predikant Dr. Ian Paisley schrijft: ‘Er wordt beweerd dat toen Luther het pausdom als antichrist erkende, dat de Reformatie pas toen in een stroomversnelling kwam.’

Toch erkende Luther zelf dat wat hij leerde niet bij hem begon, maar eeuwen eerder was overgeleverd, hij schreef: ‘Wij zijn niet de eerste om de papacy te verklaren als het koninkrijk van de antichirst, want sinds vele jaren voor ons waren er al vele en grote mannen, wiens aantal groot is en wiens herinnering eeuwig is, hebben zich ertoe gezet om hetzelfde helder en duidelijk uit te drukken. ‘ 

Geloven dat het pausdom de antichrist is, was vanzelfsprekend voor Gereformeerde gelovigen, die beweerden dat de Paus de profetische vervulling was van de waarschuwing van de apostel Paulus over:

2 Thessalonians 2:3  Let no man deceive you by any means: for that day shall not come, except there come a falling away first, and that man of sin be revealed, the son of perdition;

2 Thessalonians 2:4  Who opposeth and exalteth himself above all that is called God, or that is worshipped; so that he as God sitteth in the temple of God, shewing himself that he is God.

Ze hielden vast aan deze opvatting omdat in het Nieuwe Testament de kerk de tempel van God wordt genoemd, en de pausen stonden erom bekend om zichzelf te verheffen in het midden van de kerk. Paulus schrijft:

‘1 Corinthians 3:16  Know ye not that ye are the temple of God, and that the Spirit of God dwelleth in you?

1 Corinthians 3:17  If any man defile the temple of God, him shall God destroy; for the temple of God is holy, which temple ye are.

1 Corinthians 3:21  Therefore let no man glory in men. For all things are yours;

De vroege Christenen en de Hervormers waren zeer bekend met de godslasterlijke verklaringen van het pausdom, en dit was vaak het onderwerp van intensieve discussie, omdat de Pausen al van oudsher aan hadden verklaard gelijk aan God te zijn.

Jezus zei in Matthew 23:9  And call no man your father upon the earth: for one is your Father, which is in heaven.

Toch namen de Pausen tot zichzelf de naam ‘Heilige Vader’ aan, samen met alle claims van autoriteit die aan zo’n titel zouden kunnen worden ontleend. Paus Innocent de derde, die ook de Inquisitie begon, zei: “De Paus bekleedt op aarde niet alleen de positie van een man, maar die van de ware God.”

En ook zei Paus Nicholas over zichzelf: “Ik ben in alles, en boven alles, zodat God zelf, en Ik, de Plaatsvervanger van God, beiden één kerkenraad hebben. En ik ben in staat om bijna alles te doen wat God kan doen. Ik dan die boven alles is, schijn om deze reden boven alle goden te zijn.”

Nicholas beweerde zelfs dat de pausen de macht hadden om het Evangelie zelf te veranderen door te zeggen: ‘Daarom is het geen wonder als het in mijn macht ligt om af te zien van alle dingen, ja, met de voorschriften van Christus.’

Maar in de Bijbel zegt Jezus:

Revelation 3:7  And to the angel of the church in Philadelphia write; These things saith he that is holy, he that is true, he that hath the key of David, he that openeth, and no man shutteth; and shutteth, and no man openeth;

Revelation 3:8  I know thy works: behold, I have set before thee an open door, and no man can shut it: for thou hast a little strength, and hast kept my word, and hast not denied my name.

De Apostel Paulus waarschuwde dat:

Galatians 1:8  But though we, or an angel from heaven, preach any other gospel unto you than that which we have preached unto you, let him be accursed.

Galatians 1:9  As we said before, so say I now again, If any man preach any other gospel unto you than that ye have received, let him be accursed.

Maar ondanks deze Bijbelse waarschuwingen, beweerden de pausen herhaaldelijk dat ze gelijk waren aan God en boven God stonden, en ze werden zelfs door Katholieken genoemd: ‘Onze Heer God de Paus’. Terwijl het Concilie van Lateranen zich tot Paus Julius II richtte, zeiden zij tegen hem: “Pas op dat wij  niet verliezen de redding, het leven en de adem die u ons hebt gegeven, want u bent herder, u bent geneesheer, u bent gouverneur, u bent echtgenoot, u bent eindelijk, EEN ANDERE GOD OP AARDE.”

In de 19e eeuw verklaarde kardinaal Giuseppe Sarto, die later Paus Pius de 10e zou worden: “De Paus is niet alleen maar de vertegenwoordiger van Jezus Christus: Integendeel, hij is Jezus Christus Hemzelf, onder de sluier van het vlees. Spreekt de Paus? Het is Jezus Christus die spreekt. Dus als iemand over de Paus spreekt, dan is het niet nodig om te toetsen, maar om te gehoorzamen.”

Jezus zei over zichzelf: 

John 14:6  ‘Jesus saith unto him, I am the way, the truth, and the life: no man cometh unto the Father, but by me.’

Toch verklaarde Paus Pius de negende godslasterlijk: “Ik alleen en de opvolger van de Apostelen, de Plaatsvervanger van Jezus Christus, Ik ben de weg, de waarheid, en het leven.”

De pausen hebben niet alleen beweerd God te zijn, maar hebben erop aangedrongen dat om gered te worden rechtstreeks afhangt van gehoorzaamheid aan hen. Paus Boniface de achtste zei: “Wij declareren, zeggen definiëren en verklaren dat het absoluut noodzakelijk is dat de redding van elk menselijk wezen onderworpen is aan de Romeinse Paus.”

Paus Clement de zesde zei: “Niemand kan behalve door gehoorzaamheid aan de Paus van Rome uiteindelijk worden gered. Allen die zich hebben verzet tegen het geloof van de Roomse Kerk en in definitief gebrek van boetvaardigheid zijn gestorven, zijn verdoemd en naar de hel afgedaald.”

Zelfs in ‘Modern Times magazine’ verklaarde Paus John de 23e in 1958: “In deze kudde van Jezus Christus mag niemand binnengaan tenzij hij geleid wordt door de soevereine Paus en alleen als ze met hem verenigd zijn, kunnen mensen worden gered.”

In 1984 werd Paus Johannes Paulus de tweede geciteerd zeggende: “Ga niet naar God voor vergeving van zonden komt tot mij.” De quote was gebaseerd op een artikel uit de Los Angeles Times waarin stond: “In weerlegging van een geloof dat breed gedeeld wordt door Protestanten en een groeiend aantal Rooms-Katholieken, verwierp Paus Johannes Paulus II het wijdverbreide idee dat iemand rechtstreeks van God vergeving kan krijgen.”

Bovendien wordt volgens het traditionele Katholicisme gehoorzaamheid aan het pausdom vereist, hoe vreselijk de Paus ook is. Catherine van Siena, een van de beschermheilige van Italië wiens gemummificeerde hoofd nog steeds in Rome wordt bewaard, zei: ‘Zelfs als de Paus de geïncarneerde Satan was, zouden we niet onze hoofden tegen hem moeten opheffen, maar rustig neder te liggen, rustend in zijn boezem. Hij die tegen onze Vader in opstand komt, wordt ter dood veroordeeld, want wat wij hem aandoen, doen wij Christus aan. We eren Christus als we de Paus eren.

Dergelijke eisen van blinde gehoorzaamheid werden bevestigd door de Pausen henzelf, maar werden door de Hervormers geconfronteerd. Door mannen als Maarten Luther die zei: “De Paus, bezeten door demonen, verdedigt zijn tirannie met het kanon, ‘ Si papa ’ of ‘ Ja Vader ‘. Dit kanon zegt duidelijk: Als de Paus de hele wereld in controle van de hel zou brengen, moet hij desondanks niet worden tegengesproken. Het is een verschrikkelijk iets, dat wij vanwege het gezag van deze man onze ziel moeten verliezen, die Christus heeft vrijgekocht met zijn kostbare bloed.”

Vanwege dit bewijs verklaarde Luther: “Ik geloof dat de Paus de gemaskerde en geïncarneerde Duivel is, omdat hij de antichrist is.”

Het is belangrijk om te begrijpen dat dit geloof niet alleen tot Luther beperkt was, maar ook door alle Hervormers werd gedragen, van John Wycliffe in de 14e eeuw tot Charles Spurgeon in de late 19e eeuw. Spurgeon zei: “Het is verschuldigd en de plicht van elke Christen om tegen de antichrist te bidden, en wie is de antichrist, geen gezonde man behoort deze vraag te stellen. Als het niet de popery in de Kerk van Rome is, dan is er niets ter wereld dat bij die naam kan worden genoemd.”

De Westminster geloofsbelijdenis, samen met de Savoy belijdenis, de oude baptisten belijdenis en de methodistische opvattingen van John Wesley, bevatten allemaal de verklaring dat: “De Paus is de antichrist, de man van zonde en zoon van verderf die zichzelf verheft in de kerk.”

Dit was ook het geloof van de mannen die de King James Bijbel vertaalden, in hun openingsinwijding prezen zij de koning Voor het: “schrijven in verdediging van de waarheid, die de man van zonde zo een slag heeft gegeven dat hij daarvan niet zal genezen.”

De opvatting van de antichrist, niet als een alleenstaande man, maar van vele mannen in een enkel ambt, was gedeeltelijk gebaseerd op de leer van John Wycliffe. In het Evangelie van Matthew (Matthéüs) vroegen de discipelen Jezus:

Matthew 24:3: ‘Tell us, when shall these things be? and what shall be the sign of thy coming, and of the end of the world?

Jezus zei tegen hen:

Mat 24:4  And Jesus answered and said unto them, Take heed that no man deceive you.

Mat 24:5  For many shall come in my name, saying, I am Christ; and shall deceive many.

Wycliffe gelooft dat de velen die zeggen: ‘Ik ben Christus’, in feite de Pausen zijn. De titel van de Pausen ‘Vicarius Christi’ betekent letterlijk ‘een andere Christus’. Wycliffe concludeerde dat: ‘Antichrist dus een monsterlijke compositie is’. Om de titel van de Paus verder uit te leggen, schrijft Dave Hunt: ‘Het Latijnse equivalent van het Griekse ‘anti’ is ‘vicarius’ waarvan ‘vicar’ komt. Dus ‘Plaatsvervanger van Christus’ betekent letterlijk ‘antichrist’.

Maar de opvatting van het pausdom als antichrist wordt door Protestanten tegenwoordig niet algemeen aanvaard. Toch zijn er nog steeds mensen die de oorspronkelijke overtuigingen van de Hervormers hooghouden. Misschien heeft het iets te maken met dit officiële Vaticaanse portret van de huidige Paus, het heet: ‘De Waarheid, de Weg, en het Leven’ portret van Zijne Heiligheid Paus Benedict de 16e. Maar kan dit echt betekenen dat er in de moderne wereld er sommigen zijn die nog steeds geloven dat de Paus gelijk is aan Christus en God?

Interview EWTN 2008:

“Meneer de president, laatste vraag: U zei de beroemde uitspraak; toen u in de ogen van Vladimir Poetin keek u zijn ziel zag, ‘ja’, als u naar Paus Benedict de 16e kijkt, wat ziet u? “God.” Een goede manier om het interview te beëindigen. ‘Dank u meneer.’

In tegenstelling is Dr. Ian Paisley een Protestantse minister met een lange geschiedenis van verzet tegen de invloed van Rome in Groot-Brittannië. Hij was lid van het Britse en Europese parlement en ging in 2008 met pensioen als de eerste minister van Noord-Ierland.

Paisley beschouwt zichzelf als een moderne opvolger van de Hervormers, wat volgt is typerend voor zijn prediking: ‘De donkerste dagen in de kerkgeschiedenis waren altijd de helderste dagen voor de gemeente van Jezus Christus. Toen zij de heiligen van God aan het verbranden waren, ‘God zij dank’, brandde het Evangelie met machtig vuur. En dankzij God werd er in Schotland gezegd, toen ze Patrick Hamilton verbrandden, de eerste martelaar van de Schotse Reformatie, dat iedereen waar zijn rook op blies een Christen werd, en de oude hoer verlieten, de scharlaken kerk van Rome. We moeten ontdekken dat in de donkerste dagen, God de overwinning voor zijn volk heeft. Dit is de overwinning die de wereld overwint, zelfs ons geloof, en God dankend voor het geloof, eens en voor altijd overgeleverd aan de heiligen.’

Toen Paus Johannes Paulus II in 1988 een toespraak hield in het Europees Parlement, verzette Paisley zich tegen hem, en schreeuwde de woorden van aartsbisschop Cranmer die op de brandstapel was verbrand. Net zoals de Hervormers van ouds, hield Paisley een poster omhoog die de Paus verklaarde als de antichrist.

Video in het parlament:

Paus: ‘… Maar ik moet zeggen hoeveel ik …’ 

Paisley: “Ik verklaar jou als Christus vijand en antichrist! ‘

 ‘en al uw valse leer’ 

‘ik veroordeel u als Christus vijand”

‘Meneer Paisley, ik vraag u om deze verstoring te stoppen.’ 

Er zat nog een extra poster in zijn zak voor als de ander werd 

weggerukt, wachtend met de tekst die sprak: ‘over Europa als het baken van de beschaving dat met vage verbazing toekeek.’

Parlement: ‘Meneer Paisley, ik sluit u nu uit deze vergadering…’

Mr. Paisley zegt dat hij geslagen is, en dat hij later een persoonlijke verontschuldiging heeft ontvangen van het hoofd van de beveiliging omdat hij hem niet heeft kunnen beschermen.

Op de poster stond eenvoudig: “Paus Johannes Paulus II, antichrist”. 

Paisley: ‘Ik ben de historische opvolging van de Hervormers. Ik bedoel wat ze over mij in de pers schreven, ze zeiden dat ik de belijdenis van het geloof beleden had en de Paus de antichrist noemde. Terwijl ik zeker niet de eerste was die het feit accepteerde dat de Kerk van Rome een valse Kerk was en daarom de kerk was zoals beschreven in het 17e hoofdstuk van het boek Revelation. Nu dat is historisch Protestantisme.’

Paisley maakt duidelijk dat hij nog steeds gelooft dat de Paus of het pauselijke systeem de vervulling is van de bijbelse waarschuwingen over de antichrist. Toch is het eerlijk om te erkennen dat veel profetie leraren tegenwoordig geloven dat “de antichrist” nog moet komen. Maar net als de Paus zal hij beweren gelijk te zijn aan God.

Op een dag zal er een man tevoorschijn komen die beweert dat hij God is. En natuurlijk volgens de Bijbel zal hij de antichrist zijn, maar hij is een man, maar de Bijbel zegt dat Satan hem kracht zal geven.

Maar voor de Hervormers was de antichrist al geopenbaard door het pausdom. John Wycliffe was er zo van overtuigd, hij zei zelfs: “Waarom is het nodig om in ongeloof naar een andere antichrist te zoeken?”

In 2 Thessalonians, toen hij waarschuwde voor de man van zonde, schreef Paulus: 

2 Thessalonians 2:8

‘And then shall that Wicked be revealed, whom the Lord shall consume with the spirit of his mouth, and shall destroy with the brightness of his coming:’

Matin Luther geloofde dat de Hervormers zelf waren als de geest van de mond van de Heer, en door het woord van God te prediken, verteerden ze het pausdom, zoals vuur een bundel hout verteerd. Luther schreef: ‘Want we moeten hem met woorden doden; de mond van Christus moet het doen. Dat is de manier waarop hij uit het hart van mensen wordt gerukt, en zijn leugens worden bekend en veracht. Laten we wijs zijn, God danken voor Zijn Heilig Woord, en moedig zijn met onze mond,  dit is de manier waarop Christus, door ons, het pausdom doodt.”

Luther geloofde dat de pauselijke antichrist op deze manier zou worden verteerd. Totdat de Heer hem in Armageddon volledig vernietigt. Als zodanig was de behoefte om het woord van God te vertalen en te publiceren groter dan ooit.

Luther erkende dat mensen in duisternis werden vastgehouden omdat ze het licht van het woord niet hadden, dus toen het woord werd vertaald zodat de mensen konden begrijpen wat het te zeggen had, bracht dit natuurlijk de Reformatie teweeg. Mensen werden weggeleid van het Katholicisme naar het ware Christendom.

Eén ding over de Rooms-Katholieke kerk, ze hielden zich heel sterk aan wat ik sacramentele redding zou noemen, en John Foxe in zijn boek ‘Foxe’s Book of Martyrs’: dat is waar hij Rome op de proef stelt. Omdat je de communie moest nemen en je moest al deze sacramenten doen voor je redding. 

En John Foxe zegt dat ze een geheel nieuw fundament voor de Rooms-Katholieke kerk bouwden en de oorspronkelijke redding achterlieten die door genade door geloof was, en gratis was, het was de gave van God, met andere woorden, in Rome je moet ervoor werken.

In het Katholicisme is het concept van lijden voor jou eigen zonden en de zonden van anderen is iets continu’s, het verzoeningswerk is gecentreerd rond de Katholieke mis, waarin de priester de aanwezigheid van Jezus Christus oproept in de eucharistie, waar hij keer op keer wordt geofferd om te boeten voor de zonden van de levenden en de doden in het vagevuur. 

Het idee van transsubstantiatie plaatst de macht of het vermogen in de handen van een priester, om een wafel te nemen en de aanwezigheid van Jezus Christus op te roepen en deze wafel vervolgens als Christus aan te bieden als een onbloedig offer voor de zonden van de mens.

Door het regelmatig herhalen van de mis, wordt er herhaaldelijk een betaling gedaan voor de dode zielen die in het vagevuur branden. Van deze zielen wordt gezegd dat ze ware gelovigen zijn die enige tijd moeten branden om hun zonden volledig te laten betalen. Dit beeld in een Katholieke kerk laat het proces perfect zien, de priester bied de hostie aan (een rond koekje) dat Christus tevoorschijn tovert die zijn bloed uitstort elke keer weer opnieuw, elke keer dat de mis wordt uitgevoerd, ter wille van de zielen die nog steeds in het vagevuur lijden, omdat blijkbaar hun zonden nog niet volledig zijn betaald.

Volgens Rome heeft alleen een gewijde Katholieke priester de macht om Christus op te roepen in de eucharistie: en ook dat ‘De doctrine van de Kerk is: dat de ‘heilige communie’ moreel noodzakelijk is voor redding.’ 

Dus een priester komt tussenbeide of wordt degene die nodig is om verlossing onder de mens te verspreiden, omdat het nodig is om deel te nemen aan het sacrament van de eucharistie waarvoor een priester nodig is. 

Bovendien maakt Rome duidelijk dat een persoon niet de vrijheid heeft om te geloven dat de mis alleen symbolisch is en geen letterlijk offer. Ze verklaart dat: ‘Als iemand zegt dat er in de mis geen waar en echt offer aan God wordt aangeboden of dat het alleen een herdenking is van het offer aan het kruis en dat het niet geofferd moet worden voor de levenden en de doden, voor hun zonden, laat ze anathema zijn. ‘ (laat ze vervloekt zijn).

Dit hele idee dat een kerk verlossing moet bieden, word op geen enkele manier in de Schriften gevonden.

Het was deze doctrine waar de Hervormers zo hard tegen vochten. Volgens het Evangelie van John (Johannes), toen Jezus werd gekruisigd riep hij aan het kruis uit: ‘It is finished’. 

Zoals werd geopenbaard in de Griekse manuscripten is het woord voor ‘finished’ ‘Tetelestai’ wat betekent: ‘volledig betaald’. 

En in het boek Hebrews lezen we dat:

Hebrews 10:10  ‘By the which will we are sanctified through the offering of the body of Jesus Christ once for all.’

Hebrews 10:14  For by one offering he hath perfected for ever them that are sanctified.

‘en dat’

Hebrews 10:18  Now where remission of these is, there is no more offering for sin.

Het is absoluut duidelijk dat Jezus Christus stierf aan het kruis, zijn bloed werd vergoten en het offer werd gebracht, er is geen ander offer dat kan worden gebracht.

De boodschap van verlossing werd duidelijk uiteengezet in het Nieuwe Testament. Toen de gevangenbewaarder in Filippi aan Paulus en Silas vroeg: (Acts 16:30-31)

Acts 16:30  And brought them out, and said, Sirs, what must I do to be saved? 

Heren, wat moet ik doen om gered te worden?

antwoorden zij simpelweg:

Geloof in de Heer Jezus Christus en u zult gered zijn.

Acts 16:31  And they said, Believe on the Lord Jesus Christ, and thou shalt be saved, and thy house.

Maar de kerk, geleid door een man en andere mannen, kwam op het idee dat zij de redding zouden verspreiden en dat mensen dit via hen moesten doen, het is volledig in strijd met wat de Bijbel leert. Ze hadden naar mijn mening iets vreemds gaande, je kon hier geld voor krijgen en je kon daar geld voor krijgen, je had de bedelbroeders die rondgingen om te bedelen, en de arme mensen moesten zelfs hun voorzien, hun voedsel geven en dit soort dingen, want dat was allemaal onderdeel van hun redding, en aan het einde moest je geld betalen voor de mis om je ziel uit het vagevuur te krijgen.

De Hervorming zelf was begonnen over de kwestie van het verhandelen van zielen van mensen, door de verkoop van aflaten, wat letterlijk geschreven licenties waren,  geautoriseerd door de Paus voor de vergeving van zonde. De aflaten werden verkocht om de bouw van de Sint-Pietersbasiliek in Rome te betalen. Dit was de belangrijkste kwestie die Luther en de rest van de Hervormers ertoe dwong om zich uit te spreken.

Ze herontdekten allemaal dat redding niet uit werken was, het was zoals de Bijbel zegt een gratis geschenk: “John 3:16  For God so loved the world, that he gave his only begotten Son, that whosoever believeth in him should not perish, but have everlasting life.”  Rome hield daar niet van. 

Toen de Protestantse Reformatie in een stroomversnelling kwam, mede dankzij Maarten Luther en andere grote protestantse leiders, was Rome duidelijk wanhopig om de reformatie tegen te gaan. 

En het is duidelijk dat als de god van deze wereld achter het bedrog zit, en er een tegenaanval zou komen, en dat is wat er gebeurde.

Na meer dan twintig jaar van het evangelie van genade te hebben gepredikt en de Paus als antichrist te verklaren, was de wereld weer op zijn kop gezet, en was het gezag van Rome sterk verminderd. Maar in reactie daarop zouden de machten van de duisternis niet zwijgen. 

Satan wekte individuen op in de naam van Christus die vervolgens degenen aanvielen die ware Christenen waren geworden.

De contra-reformatie is beslist het complot van Rome om de Protestantse Reformatie te vernietigen. 

Wat er daarna gebeurde, was alsof het binnenste van de hel zich had geopend en  uitspuugde, de meest vreselijke en goddeloze sociëteit ooit vergaderd.

De Jezuïeten

In het Nieuwe Testament waarschuwde de Apostel Paulus dat: 

2 Timothy 3:13  ‘But evil men and seducers shall wax worse and worse, deceiving, and being deceived.’

Dit was zeker waar over de voortdurende inspanningen die Rome deed om te vechten tegen de leringen van de Hervormers en de wijdverspreide publicatie van het woord van God. 

In 1540, slechts één jaar nadat Engeland ‘The Great Bible’ had gepubliceerd, zou Paus Paulus III een nieuwe orde in Rome laten uitvoeren. Hun doel was om specifiek te bestrijden en indien mogelijk de Protestantse Reformatie omver te werpen.

Toen Rome de consequentie zag van de vertaling van het woord van God, zodat de mensen het zonder de priesters konden begrijpen, moesten ze dit met een tegenhanger tegemoet treden. Deze nieuwe compagnie van priesters werd opgericht als een militaire order door een voormalige Spaanse soldaat genaamd Ignatius Loyola. 

Ignatius Loyola, eigenlijk zijn naam was Iñigo López, geboren in Spanje in 1491, en is bekend geworden als de grondlegger van de ‘Jezuïeten’ of de ‘Society of Jesus’ en zonder twijfel heeft deze grote groep individuen door de geschiedenis heen een belangrijke rol gespeeld, in een poging om de gescheiden broeders terug te brengen naar de moeder van alle kerken.

De term ‘gescheiden broeders’ is een verwijzing naar Protestantse ketters die op alle mogelijke manieren met Rome zullen worden herenigd. Historisch gezien staan de Jezuïeten bekend om hun verraderlijke methoden van misleiding, spionage, infiltratie, moord en revolutie. Ik geloof dat je de geschiedenis niet kunt begrijpen tenzij je de Jezuïeten begrijpt en de rol die ze hebben gespeeld. 

In zijn boek ‘The Babington Plot’ schrijft auteur J.e.c. Shepherd dat: ‘Tussen 1555 en 1931 werd de ‘Society of Jesus’ verbannen uit ten minste 83 landen, stadstaten en steden vanwege politieke listigheden en verderfelijke complotten.

President John Adams schreef ooit in een brief aan Thomas Jefferson: ‘Ik hou niet van de opkomst van de Jezuïeten. Zullen we hier niet regelmatig zwermen van hun hebben? In zoveel verschillende vermommingen als alleen een koning van de zigeuners kan aannemen? Als er ooit een lichaam van mannen was dat de eeuwige verdoemenis op aarde en in de hel verdiende, dan is het deze Society of Loyola’s. ‘ 

19e-eeuwse auteur Edwin Sherman noemde ze ‘De Ingenieur troepen van de Hel’ in dit moderne exemplaar van zijn boek, zien we de moord op Abraham Lincoln op de voorkant. Omdat er werd geclaimd door de 19e-eeuwse katholieke priester, Charles Chiniquy, dat de Jezuïeten verantwoordelijk waren voor de moord op Lincoln.

Charles Chiniquy beschrijft dit in zijn eigen boek getiteld ’50 jaar in de “kerk” van Rome ‘. Abraham Lincoln had hemzelf gezegd: ‘Het is niet tegen de Amerikanen van het zuiden alleen, waartegen ik vecht. Het is eerder tegen de Paus van Rome, zijn verraderlijke Jezuïeten en hun blinde en bloeddorstige slaven dat we onszelf moeten verdedigen.’

Zelfs in de 20e eeuw, auteur Edmund Paris in zijn boek ‘The Secret History of the Jesuits’ documenteert hoe de society invloed had op Adolf Hitler en zijn nazi-partij. In het bijzonder zegt hij: “De SS-organisatie was opgericht volgens de principes van de Jezuïeten-orde.”

Hitler verwees naar Heinrich Himmler als zijn ‘Ignatius van Loyola’ en kreeg zelfs het Swastika-symbool (hakenkruis) bij een katholieke abdij, van een priester genaamd ‘vader Hagen’. 

‘De Jezuïeten-generaal’, een positie die is gecreëerd door Loyola hemzelf, 

wordt vaak genoemd als: De Zwarte Paus – The Black Pope. Dit om de zwarte gewaden die hij draagt en de ‘enorme macht’ die hij zegt te hebben.

Voormalig Jezuïet-generaal Michelangelo Tamburini, zei ooit eens pocherig: ‘Zie meneer, vanuit deze kamer bestuur ik niet alleen Parijs, maar ook naar China, niet alleen naar China, maar over de hele wereld, zonder dat iemand weet hoe ik het doe.’ 

Zelfs in de moderne tijd heeft Ian Paisley zich openlijk uitgesproken tegen de Jezuïeten-orde in de reguliere media. Hij had het volgende te zeggen: ‘Toen ik aan de pers uitlegde wie ‘de zwarte Paus’ werkelijk was: het hoofd van de Jezuïeten, zeiden ze opnieuw: ‘wie zijn de Jezuïeten?’ En ik beschreef ze als de Gestapo van de Rooms-Katholieke kerk, de frontmannen die de bevelen van de Paus uitvoeren

 in het hele Christendom.”

Gestapo was de: (geheime staatspolitie in nazi-Duitsland)

Om zijn associatie te rechtvaardigen, van de Jezuïeten met de Gestapo, citeerde Paisley uit het boek van Edmund Paris, hij vertelde woorden die tijdens de Tweede Wereldoorlog werden gepubliceerd onder het gezag van Francisco Franco, de Spaanse dictator, hier afgebeeld met Adolf Hitler.

Ian Paisley: “Ik citeer uit het boek ‘The Secret History of the Jesuits’ van Edmund Paris: ‘Ik geef een citaat uit ‘The Reforme’, wat de pers van de Spaanse dictator Franco publiceerde op de 3e van mei 1945, de dag van Hitler’s dood. Citaat: ‘Adolf Hitler, zoon van de Katholieke kerk, stierf terwijl hij het Christendom verdedigde. Het is daarom begrijpelijk dat er geen woorden kunnen worden gevonden om te treuren over zijn dood, omdat het er zovelen zijn die zijn levenswandel kunnen prijzen. Boven zijn stoffelijke overblijfsels staat zijn zegevierende morele figuur, met de palm van de martelaar, geeft God Hitler de erkenning van overwinning. ‘ ‘Einde van de quotatie.”’

Over dit citaat schrijft Edmund Paris: ‘Deze begrafenis-rede wordt uitgesproken door de Heilige Stoel zelf, het is een mededeling van het Vaticaan, gegeven via Madrid.’ Tijdens de Tweede Wereldoorlog was het de Jezuïeten-orde die naar voren bracht dat: ‘Het opbouwen van het Derde Rijk verenigt een nationaal-socialistische staat met het Katholieke Christendom.’

In hun gehele geschiedenis wordt gezegd dat het uiteindelijke doel van Loyola’s  society hetzelfde is als vanaf het begin. Binnen minder dan een eeuw na hun formatie zou de Jezuïeten-orde van Rome een elitebedrijf worden van spionnen, huurmoordenaars en intellectuelen, gehaat en gevreesd door zowel koningen als gewone mensen. Met al deze dingen in gedachten, bedenk dan dat het deze groep was die specifiek de opdracht kreeg van de Paus om in 1540 de contra-reformatie te lanceren, onder leiding van Ignatius Loyola. 

Hij besloot om samen met zijn vrienden een soort organisatie op te richten die loyaal zou zijn aan de Paus en die de Reformatie zou tegengaan, en dat is precies wat er gebeurde. De contra-reformatie was een manier om weerstand te bieden aan wat er had plaatsgevonden, de Hervorming, en mensen terug te brengen naar het Rooms-Katholicisme.

Er zijn talloze boeken en artikelen geschreven over de Jezuïeten, die de kerk en anderen herhaaldelijk waarschuwen voor hun grootse plan, om de wereld over te nemen voor de Paus. Maar hoe zouden ze het precies doen?

Op verschillende manieren, door middel van onderwijs, door middel van sociale programma’s en door infiltratie van organisaties om de zaak van de Rooms-Katholieke kerk te bevorderen. 

Er is wellicht geen meer huiveringwekkend en verhelderend detail dan de vreselijke eed die de Jezuïeten moeten zweren. Deze eed was erg bekend vóór de 20e eeuw en is te vinden in de congresbibliotheek. De eed begint met een vermaning van de Jezuïeten-overste, één die de infiltratiemethoden onthult die door de orde worden gebruikt.

Hij zegt: ‘Mijn zoon, tot nu toe, heb je geleerd om als huichelaar te handelen. Onder de Hervormers om een Hervormer te zijn, onder de Calvinisten om een Calvinist te zijn, onder de Protestanten om een Protestant te zijn en hun vertrouwen te verwerven, en zelfs vanaf hun preekstoelen te prediken. Je hebt je plicht als spion geleerd, om jezelf in het vertrouwen te stellen van ketters van elke klasse en karakter, evenals die van de scholen en universiteiten. ”

De bijdrage van Loyola en zijn volgelingen aan de Inquisitie en aan het verzet tegen de Reformatie zou op academisch en educatief gebied plaatsvinden, en dat zei de leiders zouden worden in alle disciplines van het leergebied, en dat zij een intensieve academische intellectuele strategie zouden gebruiken die de universiteiten en de centra’s van het leergebied zouden overnemen.

Het plan van de Society was om de bijbel gebaseerde opleiding van de Protestanten omver te werpen. In zijn boek over de Jezuïeten ‘Rulers of Evil’ schrijft Tupper Saussy: “In 1556 was driekwart van het lidmaatschap van de Society gewijd aan 46 Jezuïeten-colleges, om hen het verkeerde te leren, het indoctrineren van geesten met het leren van verlicht humanisme, in plaats van aan het leren van de Schrift. Dit netwerk zou rond 1749 uitbreiden tot 669 hogescholen, 176 seminaries, 61 studiehuizen en 24 universiteiten. Gedeeltelijk of volledig onder leiding van de Jezuïeten. ”

In de 19e eeuw waarschuwde Charles Spurgeon voor de impact van Jezuïeten-onderwijs. Hij sprak over bepaalde predikers die zeiden: ‘Ze houden een deel van het Evangelie achter, nadat ze aan het nieuwe Jezuïetencollege van de duivel hebben gestudeerd.’

Maar zelfs met hun intellectuele methodes, wilden de Jezuïeten de eeuwenoude praktijken niet opgeven van het vervolgen van ketters die zich niet wilden bekeren. Zoals de rest van hun vreselijke eed onthult, moet de ingewijde zweren dat hij al het mogelijke zal doen om alle tegenstand tegen het Pauselijk gezag te vernietigen.

Hij zegt: “Verder beloof en verklaar ik dat ik, wanneer de gelegenheid zich voordoet, meedogenloze oorlog zal voeren, in het geheim of openlijk, tegen alle ketters, Protestanten en Liberalen, zoals mij is opgedragen, om hen uit te roeien en te vernietigen van de gehele aarde. En dat wanneer hetzelfde niet openlijk kan worden gedaan, ik in het geheim zal gebruiken: de vergiftigde beker, het wurgkoord, het staal van het zwaard of de loden kogel, zoals ik op elk moment kan worden opgedragen, door elke agent van de Paus of aanvoerder van de Society of Jesus.

Zodra de bloedige eed is geëindigd, zegt de Jezuïeten-overste: “Ga dan de hele wereld in en neem bezit van alle landen, in naam van de Paus. Hij die hem niet accepteert als de plaatsvervanger van Jezus en zijn vice-regent op aarde, laat hem vervloekt en uitgeroeid worden. 

Professor Arthur Noble schrijft: “Het herstel van de Inquisitie in de 16e eeuw werd aangevoerd door de Jezuïeten, evenals de wreedheden ervan, en er wordt geschat dat alleen al in die eeuw niet minder dan 900.000 Protestantse martelaren hun leven gaven voor Christus.”

Onder de verschrikkingen die de Jezuïeten deden, was de ‘St. Bartholomew’s Day Massacre ‘van 1572, waarbij ongeveer 70 tot 100.000 Protestanten in heel Frankrijk werden afgeslacht. Ze manipuleerden ook beroemd Koning Louis 14e, om in 1685 ‘The Edict of Nance’ in te trekken, dat ooit de rechten van Franse Protestanten had beschermd, de herroeping ervan maakte het Protestantse geloof illegaal en veroorzaakte uiteindelijk de dood van een half miljoen mannen, vrouwen en kinderen die omkwamen op alle hoofdwegen van Frankrijk. De biechtvader van Koning Louis was een Jezuïetenpriester genaamd Pierre Lachaise. Zijn herroeping van het Edict van Nance verbood het lezen van de Bijbel in Frankrijk voor de komende 100 jaar.

In Engeland werkten de Jezuïeten nauw samen met William Laud, de aartsbisschop van Canterbury die het drukken of importeren van de Geneva Bible in Engeland had verboden. We lezen dat: ‘William Laud, die de grootste wreedheden beging tegen Protestanten die de leerstellingen van de Reformatie durfden te steunen, een prominente Protestant William Prynne had zijn oren tweemaal afgesneden; toen werden de stompen van zijn oren uitgegraven. Anderen werden gegeseld, hun neus was in het openbaar opengesneden en hun gezichten waren gebrandmerkt met hete ijzers. William Laud werd uiteindelijk schuldig bevonden aan samenzwering met Jezuïeten om Engeland weer onder het pausdom te brengen, en werd ter dood veroordeeld wegens verraad. Onder zijn privépapieren bevond zich een brief gericht aan de jezuïeten-overste in Brussel.

De Jezuïeten zouden ook doorgaan met Rome’s eeuwenoude vervolging van de Waldenzen in hun hardnekkige pogingen om hen uiteindelijk uit te roeien. Verscheidene van de Hervormers legden uit waarom Rome hen haatte. Theodore Beza noemde de Waldenzen: ‘Het ware zaad van de oeroude en zuiverdere kerk.’ hij zei: ‘Ze hielden zich NOOIT aan pauselijk bijgeloof en daarom werden ze voortdurend lastiggevallen door bisschoppen en inquisiteurs, zodat hun voortbestaan duidelijk wonderbaarlijk is.’

Ondertussen zei Heinrich Bullinger: ‘Over de hele wereld hebben de Waldenzen hun belijdenis van het evangelie van Christus volgehouden. In verschillende van hun geschriften en door voortdurend te prediken, hebben ze de Paus beschuldigd als de echte antichrist die door de apostel John (Johannes) was voorzegd. Ze hebben consequent en openlijk getuigenis gegeven van hun geloof door glorieuze martelaarsdaden, en doen dat nog steeds tot op de dag van vandaag (1530). ‘

De meest bekende vervolging van de Waldenzen vond plaats in het jaar 1655 en het waren echt de legers van de ‘Hertog van Savoye’ wat een andere pauselijke marionet was, die werd gestuurd om deze mensen voor eens en voor altijd uit te roeien, nu slaagden de Waldenzen erin om de eerste aanval te weerstaan, maar dan weer opnieuw met jezuïeten subtiliteit namen de Katholieken hun toevlucht tot een andere tactiek en ze overtuigden de Waldenzen dat ze een ander leger zouden hebben dat hen zou beschermen en helaas geloofden de Waldenzen dit en toen het leger van deze Vaticaanse troepen werd opgebouwd onder de Waldenzen keerden zij zich tegen hen en voerden het meest gruwelijke bloedbad uit, en het staat in de geschiedenis bekend als het bloedbad in Piedmont en het wordt zelfs herdacht door de Engelse dichter John Milton. 

Het werd genoemd: “On the Late Massacre in Piedmont” om het lijden van de Waldenzen te herdenken en er zijn enkele beroemde zinnen die zeggen: ‘Wreek, o Heer, uw afgeslachte heiligen wier beenderen koud verspreid liggen over de Alpenbergen, zelfs zij die uw waarheid zo zuiver van oudsher hielden, toen al onze vaders blokken en stenen aanbaden. ‘Dat wil zeggen idolen’. 

En de overlevende Waldenzen deden een beroep op, of slaagden erin, om in beroep te gaan bij Oliver Cromwell, die destijds de Lord Protector van Engeland was voor bescherming, en Oliver Cromwell slaagde erin om met kardinaal Mazarin van Frankrijk te onderhandelen om daadwerkelijk de vervolging op te heffen. Maar ik denk dat het de moeite waard is om te herdenken, de woorden en het ooggetuigenverslag van een van de Waldenzen hun Pastoren, Jean Léger, hij probeerde in feite zijn Waldenzen medegelovigen ervan te overtuigen dat ze niet moesten vallen voor de dubbelhartigheid van Rome, wat toen, zoals ik al zei, resulteerde in het bloedbad. Na het bloedbad was hij erin geslaagd te ontsnappen, hij kwam en probeerde zo goed als hij kon als een Christelijke pastoor om deze geschokte overlevenden te bedienen. 

En hij schreef er zelfs over en hij zei: ‘De tranen vermengen zich met mijn inkt als ik schrijf over deze daden van duisternis, ja erger zelfs dan de daden van de prins der duisternis hemzelf.’ omdat hij uit de eerste hand de vreselijke wreedheden zag die deze Katholieken deze onschuldige Bijbelgelovigen hadden aangedaan.

Tijdens de middeleeuwen waren de Jezuïeten zonder twijfel de meest radicale samenleving ooit bedacht. Professor Arthur Noble schrijft: ‘Zo groot, in feite was het kwaad van de Jezuïeten, dat ze werden verdreven uit meer dan 70 landen, waarvan vier/vijfde deel Rooms-Katholiek was en ze werden vervloekt en veroordeeld wegens hun hypocrisie door 11 Pausen, de Society was herhaaldelijk onderdrukt en werd bekend en gevreesd voor hun wraak.

In een brief aan Thomas Jefferson schreef John Adams: ‘Mijn geschiedenis van de Jezuïeten bestaat uit vier delen, het werk is anoniem, omdat zoals ik veronderstel, de auteur bang was, zoals alle vorsten van Europa bang waren voor Jezuïeten-sluipmoordenaars. 

Paus Clement 14e onderdrukte het bevel in 1773 door middel van een eeuwigdurend decreet: ‘En terwijl hij de pauselijke bul ondertekende, merkte hij op, ik teken mijn doodvonnis.’ Een jaar later stierf hij door vergiftiging en zou in grote pijn zijn omgekomen.

Maar voor Rome lag het echte bolwerk van de Reformatie in Engeland. De Jezuïeten deden meer dan 25 aanslagen op het leven van koningin Elizabeth de eerste en probeerden herhaaldelijk het land binnen te vallen met buitenlandse legers. De reden voor hun standvastigheid werd samengevat door de kardinaal Manning in 1859, die zei: ‘Engeland is het hoofd van het Protestantisme, het centrum van zijn bewegingen en het bolwerk van zijn macht. Verzwakt in Engeland is het overal verlamd. Veroverd in Engeland, dan wordt het over de hele wereld veroverd. Eenmaal hier omvergeworpen, dan is al het andere slechts een klein detail.’

Om het Jezuïeten-doel te begrijpen, moeten we het standbeeld van oprichter Ignatius Loyola overwegen, dat te vinden is binnenin de Sint-Pietersbasiliek in Rome. Loyola staat met een open boek in zijn hand, aan de ene kant staat ‘constituties van Society of Jesus’ geschreven, aan de andere kant staat een Latijnse uitdrukking wat betekent: ‘Tot grotere glorie van God’. Ondertussen wordt de voet van de Jezuïet gevonden op de nek van een figuur met wild haar met een slang onder zich, het figuur zou moeten symboliseren het Protestantisme. Merk op dat ‘het Protestantisme’ een boek onder zijn arm heeft. Hoewel er geen waarneembare markeringen op staan, vragen we de kijker om te overwegen wat dat boek zou kunnen zijn … terwijl we het volgende bewijsmateriaal ontvouwen.

Door de middeleeuwen was de bron van het Protestantse gezag de Holy Bible, de woorden van God die elke verwerping van het pausdom rechtvaardigden. De Bijbel werd bekend als de papieren Paus van het Protestantisme, een term van spot die door Rome werd toegepast.

Om het gezag van de Bijbel te weerleggen, ontwikkelden de Jezuïeten een bekentenis die Protestanten moesten maken die zich tot het Rooms-Katholicisme bekeerden, Protestantse bekeerlingen moesten zeggen: “Wij belijden dat wat voor nieuwigheid de Paus van Rome ook heeft ingesteld, of het nu in de Schrift of buiten de Schrift is: echt waar is, Goddelijk, en vol van redding is, en daarom moet worden beschouwd als van hogere waarde door de leken, dan zelfs de voorschriften van de levende God. Wij belijden dat de paus de macht heeft om de Schrift te veranderen, of te vergroten of te verkleinen volgens zijn wil. Wij belijden dat de allerheiligste Paus door allen geëerd moet worden met goddelijke eer, met meer neerknieling dan zelfs wat aan Christus hemzelf verschuldigd is.”

Laat de kijker bedenken dat deze bekentenissen worden bevestigd door een aantal bronnen in de 19e en 20e eeuw, we hebben er hier slechts één opgesomd. Op intellectueel gebied stonden de Jezuïeten grotendeels achter het ‘Council of Trent’ dat begon in 1545. 

De contra-Reformatie kwam in grote mate op gang toen Paus Paulus III bijeenriep wat in de geschiedenis bekend werd als ‘Council of Trent’ en de gemeenteraad had ten minste drie zittingen gedurende 18 jaar tot het jaar 1563.

Trent was speciaal ontworpen om de leerstellingen en leringen van de Reformatie te weerleggen. Dus waar de Hervormers ook voor waren, de Jezuïeten waren er tegen.

Het belangrijkste twistpunt was de kwestie van genade en redding. Het concilie verklaarde dat: ‘Als iemand zegt dat mensen van God door geloof alleen de genade van rechtvaardiging verkrijgen, laat hem dan anathema (vervloekt) zijn.’ Het is vermeldenswaard dat de verklaringen van Trent in de 20e eeuw opnieuw werden bevestigd door het boek ‘Vatican Council 2’. Vatican II is de meest actuele doctrinaire verklaring uit Rome. Maar ook op de agenda in Trent waren de aanvallen van de Jezuïeten tegen de Bijbels die door de Hervormers waren vertaald, 

En het concilie werd zeker gedomineerd door de Jezuïeten die zoals ik eerder zei  de universiteiten veroverden en afstudeerden in academische en intellectuele inspanningen, en het was door hun intellectualisme en hun geleerdheid dat ze uiteindelijk de Protestantse Bijbels in diskrediet wilden brengen. Zij domineerden de ‘Council of Trent’, en het lijkt erop dat de belangrijkste besluiten van het concilie allemaal tegen de zuivere Bijbel waren, de Protestantse geschriften.

In zijn boek over ‘The History of the English Bible’ schrijft auteur Benson Bobrick: ‘The Council of Trent had de Vulgaat niet alleen beter verklaard dan alle andere Latijnse vertalingen, maar ook beter dan de Griekse tekst zelf, op die plaatsen waar ze het oneens waren.

En het schijnt ook dat wat The Council of Trent feitelijk deed, was om uit de geschriften van niemand minder dan de grote hervormer Maarten Luther te nemen, en zij veroordeelden deze gewoon rechtstreeks. Ze veroordeelden bijvoorbeeld de overtuiging dat de apocriefe boeken, die in de Katholieke bijbels staan als onderdeel van het oude testament, ze veroordeelden het geloof: dat de apocriefe boeken geen schrift was, en ze waren gerust bereid om elke zogenaamde ketter met de dood te straffen die zei dat de apocriefe boeken geen Schrift was, nu is het waar, het is waar dat de apocriefen tussen de vroege Bijbels stonden,

ik heb vroege bijbels in mijn kantoor aan de overkant van de gang waar je ziet dat de apocriefen er in zat, sommige mensen zeggen van niet, maar in de King James Bijbel uit 1611 de apocriefe waren er wel, daarvoor in de Genève Bijbel waren de apocriefen daar behalve in sommige bootleg-uitgaven van de 1599 waar het werd weggelaten, maar let op, het mocht nooit worden aanvaard op het niveau van de Schrift, het werd nooit als geïnspireerd beschouwd terwijl de Rooms-Katholieke Kerk de uitspraak doet van wel.

Maar Rome en haar Jezuïeten zouden niet tevreden zijn met het louter veroordelen van de Protestantse leer, ze wilde de Reformatie Bijbels tegenwerken. 

De volgende stap van de Jezuïeten was om hun eigen versie in het Engels van het Nieuwe Testament te produceren die bekend werd als de Jesuit Rheims Version, omdat deze was samengesteld door Jezuïeten-geleerden in de stad Reims in Frankrijk en later bekend werd als de Douay Rheims Version.

De Jezuïeten voegden vreemde woorden en voetnoten toe aan hun vertaling, gedeeltelijk om de Katholieke doctrine te rechtvaardigen. Daarom werkten ze zo hard om de versie van Douay Rheims bijbel te vertalen, want in Matthew hoofdstuk 6, in plaats van te zeggen zoals Wycliffe dat deed, zoals Tyndale dat deed, zoals de Geneva Bible dat deed: ‘Geef on deze dag ons dagelijks brood’, zeggen zij: “Geef ons deze dag ons (super-substantial) bovennatuurlijke brood.” en dus veranderen ze het. Het Griekse woord is niet super substantieel of wat dan ook, maar toch doen ze dat om hun doctrine van transsubstantiatie te kunnen ondersteunen.

De Douay Rheims werkt ook tegen de kijk van de Hervormers, dat de kerk van Rome, de heiligen massaal had vermoord tijdens de Inquisitie. In Revelation hoofdstuk 17 vers 6, waar het Mystery Babylon beschrijft, en zegt dat ze dronken is van het bloed van de heiligen en van het bloed van de martelaren van Jezus. In de voetnoot van de jezuïeten staat: ‘Maar het bloed van Protestanten wordt niet het bloed van heiligen genoemd, niet meer dan het bloed van dieven, moordenaars en andere boosdoeners, en voor het vergieten daarvan, volgens de orde van gerechtigheid, zal geen enkele staatsgemeenschap zich hoeven verantwoorden.”

Vreemd genoeg erkenden de Douay Rheims ook dat de hoer van Babylon de stad Rome symboliseerde, maar zij beweren dat het heidens Rome moet zijn geweest in de tijd van Nero.

Het Buskruit Complot

The Gunpowder Plot

Maar verreweg de meest snoodste samenzwering die de Jezuïet tijdens de middeleeuwen teweeg brachten, was ‘Het Buskruit Complot’ van 1605. Het Buskruitcomplot kwam tot stand omdat toen Elizabeth de eerste stierf in 1603, was Rome zeer geïnteresseerd om een Katholieke vorst op de troon te hebben. En de Paus destijds stuurde de Jezuïet provinciale, vader Henry Garnett van Engeland, twee stieren, die deze strategie uiteenzetten en drong er bij hem op aan om ervoor te zorgen dat niemand de troon van Engeland zou bestijgen, tenzij hij zichzelf verklaarden een getrouw Rooms-Katholiek te zijn. Wat er gebeurde was dat James de eerste, toen hij de troon besteeg, verklaarde hij een Protestant te zijn en daarom besloot Rome dat hij verwijderd moest worden.

Het instrument dat Rome zou gebruiken om van de nieuwe Koning af te komen, was een Spaanse soldaat genaamd Guy Fawkes, een man wiens naam elk jaar, tot op de dag van vandaag wordt herinnerd door Engelsen, die beeltenissen van hem verbranden op Guy Fawkes-nacht. Waarom? Omdat Guy Fawkes zo’n 36 vaten buskruit plaatste onder de gebouwen van het parlement met de bedoeling om King James op te blazen, samen met de gehele regering van Engeland. 

Uit de chaos die zou volgen, was Rome en haar Jezuïeten-orde van plan geweest de controle over het land te herstellen. Guy Fawkes was, wat we een Jezuïet-onruststoker zouden noemen, hij was geen Jezuïetenpriester voor zover ik weet, maar hij was een professionele huursoldaat en hij had gevochten in het Katholieke leger van Spanje.

Guy Fawkes werd ontdekt net voordat hij het buskruit tot ontploffing bracht, in wat de Engelse mensen duidelijk zagen als een daad van God. Guy Fawkes werd publiekelijk geëxecuteerd, net als zijn mede-samenzweerder, de Jezuïet provinciaal Henry Garnett. Maar Garnett was niet de enige Jezuïet die bij het complot betrokken was. Tijdens het proces zei de gewaardeerde advocaat Sir Edward Koch: ‘Ik heb nooit een verraad gekend zonder een Roomse priester, maar hierin zijn heel veel Jezuïeten bekend. Garnett in Engeland, Cresswell in Spanje, Baldwin in Vlaanderen, Parsons in Rome. De belangrijkste overtreders zijn dus de verleidende Jezuïeten, mannen die de meest heilige en gezegende naam van Jezus als een mantel gebruiken om allerlei soorten slechtheid te bedekken.

Tupper Saussy schrijft dat tijdens deze periode, de Play Macbeth van William Shakespeare eigenlijk een zogenaamd ‘kruitspel’ was ter herdenking van het Gunpowder-complot en dat: ‘Macbeth, een uitgebreide veroordeling is van de Jezuïeten als satanisten, moordenaars en heksen.’ 

Maar het jaar voordat het plan van de Jezuïeten werd omvergeworpen, had de puriteinse leider John Rainolds voorgesteld een nieuwe bijbelvertaling uit te brengen. King James gaf zijn goedkeuring en het werk begon aan de King James Bible. Was het toeval dat een jaar later het buskruit-verraad plaatsvond?

Een zeker verwacht resultaat van een succesvol complot zou zijn geweest dat al het werk aan de nieuwe bijbelvertaling dat op dat moment plaatsvond, die begon in 1604, dat al dat werk zou worden verwoest en definitief zou worden vernietigd. Ik twijfel er niet aan dat dat is wat de Jezuïeten ook van plan waren. 

Maar door de genade van God werd het Buskruid-complot omvergeworpen en King James zou het overleven om de beroemde Bijbel die zijn naam zou gaan dragen, voltooid te zien worden.

The King James Version

Na bijna 100 jaar van zwoegen door het vuur van vervolging en bloedvergiet, en al die tijd was hun voornaamste doel de prediking van het Evangelie en de communicatie van het woord van God in een taal die de mensen konden begrijpen. Kwam de Engelse Reformatie aan bij wat volgens velen hun beste prestatie was. De vertaling van de King James Bijbel in 1611. 

Sinds 1526 was er een golf van bijbelvertalingen en bijbelpublicaties en het kwam allemaal tot stilstand na de King James Version van de Bijbel. 

Ze hadden het eindelijk goed, omdat zoals we zagen gaf Tyndale ons alleen het nieuwe testament, en ook Genesis tot en met Second Chronicles en Jonah, maar ze werden afzonderlijk gepubliceerd, geen complete Bijbel.

Dus Myles Coverdale nam zijn werk en voegde er vervolgens een vertaling uit het Duits en het Latijns aan toe en maakte de eerste Engelse Bijbel, maar het is niet helemaal uit de oorspronkelijke talen, dus John Rogers komt en hij neemt al Tyndale zijn werk en gebruikt het, maar hij moet wat Myles Coverdale gebruiken en daarna uiteindelijk komen we bij de Geneva Bible en de Geneva Bible doet alle vertalingen vanuit de originele talen, maar naar mijn mening is het nog steeds een beetje ruw hoewel het is gebaseerd op de Textus Receptus en de Hebreeuwse Masoretische tekst, het is heel dicht bij de King James, maar ik kan zien waar er wat ruwe plekken zijn, en nu heb je de King James Bijbel en het is allemaal in het Hebreeuws, Aramees en Grieks en het is geaccepteerd.

In het voorwoord van hun werk schreven de vertalers van King James: ‘Aan de lezer’ waarin ze spraken over de vertalers en de vertalingen die hen voorgingen. Ze zeiden: “We erkennen hen dat zij door God zijn opgericht voor de bouw en inrichting van zijn kerk. Daarom zijn zij gezegend, en zeer geëerd is hun 

naam die mee hielpen bij het redden van zielen.”

En we zouden kijken naar vertalers, die zoals in het voorwoord aan de lezers, de Authorized Version vertalers (King James Bible 1611) zij zochten hem die de sleutel van David had, en het waren nederige mannen, en ze waren geleerden, maar het waren spirituele mannen.

Het King James-comité vond het belangrijk om hun geloof te belijden, dat de Heilige Schrift door inspiratie van God werd gegeven.

Inspiratie verwijst naar de auteur, Inspiration refers to the author, 2 Peter 1:21  ‘For the prophecy came not in old time by the will of man: but holy men of God spake as they were moved by the Holy Ghost.’ Dat is het origineel. 

Over de Griekse en Hebreeuwse geschriften zeiden zij: “Het oorspronkelijke ervan komt uit de hemel en niet van de aarde; de auteur is God, niet de mens; de redacteur, de Heilige Geest, niet een idee van de apostelen of profeten. 2 Timothy 3:16  ‘All scripture is given by inspiration of God, and is profitable for doctrine, for reproof, for correction, for instruction in righteousness:’

Dus God gaf het, de kerk herkende het.

In hun voorwoord zei het King James-comité ook: ‘Waarlijk (goede Christelijke Lezer) we dachten vanaf het begin nooit dat we een nieuwe vertaling moesten maken, en ook niet om van een slechte een goede te maken. Maar een goede beter maken, of uit vele goede, één algemene goede, dat is ons streven geweest, dat ons doel. ‘ 

Ze zeiden verder: ‘Voor dat doel waren er velen uitverkoren die in de ogen van andere mannen groter waren dan in hun eigen ogen.’ Deze mannen moesten allemaal zeer vaardig zijn in de talen omdat zijzelf individueel de vertaling maakte, dit was een teamtechniek die voorheen of daarna onovertroffen was.

54 geleerden werden oorspronkelijk gekozen, maar er wordt gezegd dat er 47 van hen daadwerkelijk hebben deelgenomen. Wat de volgende zeven jaar volgde, was misschien wel het meest ingenieuze, het meest gedetailleerde, het meest uitgebreide en systematische vertaalproces dat ooit is bedacht of uitgevoerd.

Het werden compagnieën genoemd, ze hadden zes compagnieën in drie verschillende steden, het heet de speciale teamtechniek, elk van de teams had twee divisies, het oude testament en het nieuwe testament, en ze hadden een zeer ingenieuze vertaalmethode, ze hadden de gemiddeld genomen zeven mannen per team, om dat als gemiddelde te nemen, ze hebben elk woord van de King James Bijbel 14 keer doorgenomen, hier is hoe ze het deden: Elke man in het team moest dat gedeelte van de Schrift voor zichzelf vertalen, het Oude of het Nieuwe testament dat aan hem was toegewezen, een twee drie vier vijf zes zeven: zeven verschillende vertalingen kwamen binnen en ze ontmoetten met elkaar in hun team, en ze bestudeerden de vertaling van iedereen, wat is de beste?, gooi het slechte weg, bewaar het goede, dat is de achtste keer dat ze het doornamen in het team.

Toen was King James heel specifiek: ‘Ik wil dat je neemt wat je hebt per team, en het aan de andere vijf teams geeft’, dus acht plus vijf is 13 keer,  de andere teams gingen er naar kijken, toen ze daarnaar keken en een aantal dingen wilde veranderen waar ze het niet mee eens waren van deze andere teams, toen hadden ze een 14e keer, aan het einde van de tijd dat het klaar was, twee van elk van de teams, 12 mannen, de leidende mannen die einde alles nog een nagingen. 

En dus is het de 14e keer dat iedereen er doorheen ging en dat was niet het einde, want de Koning was heel specifiek, elk van de bisschoppen of leiders van de kerk van Engeland kreeg een kopie van deze tijdelijke versie van de King James Bijbel, ze stuurde deze kopie naar elke bisschop onder hun hoede die geleerd was in het Hebreeuws en Grieks, zodat hij nog zou kunnen aangeven of hij nog problemen had. En zouden daarna deze informatie terug geven aan de teams in de drie verschillende steden, de zes verschillende teams, en dat was de manier waarop het werd gedaan.

Hun gebruikte methode waren twee dingen: verbale gelijkwaardigheid en formele gelijkwaardigheid. Verbale gelijkwaardigheid betekent dat ze Hebreeuws-Aramese en Griekse woorden in Engelse woorden wilden vertalen, geen meningen, gedachten of ideeën, maar ze wilden waar mogelijk woorden voor woorden vertalen. Formele gelijkwaardigheid heeft te maken met de vormen van de woorden, ze wilden zo zeker zijn als ze kunnen van een zelfstandig naamwoord in het Hebreeuws, Aramees of Grieks, het overzetten in een zelfstandig naamwoord in het Engels, voornaamwoorden naar voornaamwoorden, bijvoeglijke-naamwoorden naar bijvoeglijke-naamwoorden, ze wilde geen dynamische gelijkwaardigheid gebruiken, wat betekent: optellen, aftrekken of het verandert de woorden van God, ze wilden geen van deze dingen veranderen.

Als toevoeging aan de gedetailleerde vertaling kreeg het King James Comité de opdracht om de voetnoten van de nieuwe Bijbel tot een minimum te beperken en alleen kruisverwijzingen naar andere geschriften of korte aantekeningen over de oorspronkelijke talen te verstrekken, vanwege de eenvoud, de vertrouwde nauwkeurigheid en de poëtische schoonheid van de taal, zou met de tijd de King James Version alle andere Engelse vertalingen vervangen. 

Het vervangt uiteindelijk gaandeweg, niet meteen maar onderweg, vervangt het de Geneva Bible; mensen hadden het moeilijk om hun Geneva Bible op te geven omdat het als een studiebijbel was, maar toen was er geen behoefte meer aan om dat te doen. 

Engelse protestanten zouden zeer vertrouwd raken met de Bijbel en zijn doctrines en de King James vertaling zou gaan symboliseren de verenigde inspanningen van alle Hervormers die hun leven op het spel hadden gezet ter wille van het woord van God.

De Authorized Version of the Bible (King James Bible) wordt bijna gezien als een verenigende tekst voor het Engelse Protestantisme, geproduceerd in 1611. 

Dit is de eerste editie van de King James Bible en wat er in eerste instantie gebeurde, hij werd natuurlijk geproduceerd om in kerken te worden geplaatst, dus zoals je kunt zien is het een heel groot folio-volume en ik opende het net aan het begin van het Evangelie volgens St. Luke (Lukas). Dit is het laatste hoofdstuk van Mark (Markus) (inleiding word voorgelezen): ‘Een engel verkondigt de opstanding van Christus aan drie vrouwen, Christus zelf verschijnt aan Marria Magdalena, aan twee die het land ingaan en vervolgens aan de apostelen die hij uitzendt om het evangelie te prediken, en opstijgt naar de hemel.

Regelmatig het best verkochte boek aller tijden genoemd, er is misschien geen andere versie die voor meer controverse heeft gezorgd. De vertaling was pas net voltooid of hij werd aangevallen door Romanisten en enkele Protestanten. Eén geleerde in het bijzonder, een puritein genaamd Hugh Broughton, zei dat hij liever door wilde paarden aan stukken zou worden gescheurd dan deze King James Bijbel zou opdragen aan de arme kerken van Engeland. Toch zijn er andere curiositeiten over Hugh Broughton, Dr. Matthew Mcmahon schrijft: ‘Hij werd hoog gewaardeerd door veel van de geleerde Jezuïeten; en hoewel hij een moedige en onbuigzame vijand van het pausdom was, kreeg hij een kardinaalsmuts aangeboden. ‘

In de afgelopen eeuwen stonden de Jezuïeten erom bekend mannen te verleiden met geld en lofbetuigingen, en het was niet ongebruikelijk, dat iemand zich uiterlijk tegen Rome verzette, terwijl hij in het geheim hun zaak en doctrines steunde. Maar zou dit het geval kunnen zijn geweest met Hugh Broughton? De beroemde Engelse dichter John Donne die decaan zou worden van Saint Paul’s in Londen en die in deze tijd leefde, schreef het volgende in een van zijn brieven, hij zei: ‘Een heer die me gisteren bezocht, vertelde me dat onze kerk meneer Hugh Broughton verloren had, die naar de Romeinse kant is overgelopen. Ik heb eerder geweten dat Serarius de Jezuïet , een instrument was van kardinaal Baronius om hem naar Rome te lokken. ‘

Volgens John Donne kreeg Hugh Broughton een jaarloon aangeboden om controverses met de Katholieke kerk te vermijden. Het lijkt erop dat hij tot op zekere hoogte heeft meegewerkt omdat hij zijn gemeente dwong af te zien van conflicten met Rome. We lezen dat: ‘Hij spoorde hen vaak aan door te zeggen: bestudeer uw bijbel, werk voor de opbouw van elkaar; wees vreedzaam, maar je hebt geen reden om bang te zijn voor het pausdom, het zal nooit meer het land overspreiden, maar houd je handen schoon en blijf uit de buurt van de ruzies. ‘ 

Voor het moderne oog zijn de woorden van Broughton merkwaardig, vooral als men kijkt naar deze foto van Rowan Williams, de aartsbisschop van Canterbury en het religieuze hoofd van de kerk van Engeland, die neerknielt voor Paus Johannes Paulus II en zijn ring kust, in 2003. 

Of deze foto van de Britse premier. Tony Blair, hij ondertekent de grondwet van de Europese Unie onder het gigantische standbeeld van Paus Innocent de tiende. De overeenkomst werd ondertekend op de Capitolijnse heuvel, een van de zeven heuvels van Rome.

Kunnen deze dingen erop wijzen dat de contra-Reformatie van Rome zelfs vandaag de dag nog voortduurt? Ik geloof dat de contra-Reformatie tot op de dag van vandaag voortduurt, ja, ik denk dat daar een aantal aanwijzingen voor zijn, Groot-Brittannië maakt natuurlijk deel uit van de Europese Unie en de Europese Unie, hoewel het gevestigd is in Brussel, is zeer zeker een Vaticaan-project en wordt als zodanig beschreven door een onderzoeker genaamd Adrian Hilton in het boek ‘The principality and power of Europe’, zeer zeker een Vaticaanse aanval, voortdurende contra-Reformatie tactiek.

Vlak voordat hij zijn ambt als premier verliet, had Tony Blair een privé-ontmoeting bij Paus Benedict de 16e op 16 juli 2007. 

Video met Tony Blair:

“Dit was een ontmoeting die de premier waarschijnlijk niet zou willen missen, zijn bezoek aan het Vaticaan zou zijn laatste buitenlandse bezoek zijn, ook veelbetekenend, zeker voor sommige Katholieken, en hoewel er vandaag niet werd vermeld of hij zich ooit zou kunnen bekeren, zijn er velen die denken dat hij dat zal doen.”

Wat misschien de keuze van de premier voor het geschenk verklaart, in de lijst zaten foto’s van kardinaal John Henry Newman, een voormalige Anglicaanse priester die zich bekeerde tot het Katholicisme, in de 19e eeuw was hij een belangrijke figuur in zijn poging om de kerk van Engeland terug te brengen Katholieke wortels.

John Henry Newman is een zeer belangrijk personage in de geschiedenis van Engeland, Rome en de Bijbel, in een notendop is hij het perfecte symbool van de Contra-Reformatie van Rome. Newman begon als een van de Protestantse leiders van wat de Oxford-beweging heette in het midden van de 19e eeuw.

De Oxford-beweging die in 1833 begon, en was een poging, en effectief ook, om de kerk van Engeland te romaniseren en de kerk van Engeland weg te krijgen bij de Schriften en terug te brengen naar de rituele praktijken van Rome. Sommigen geloven dat een parallel met de Oxford-beweging de huidige Opkomende-kerk-beweging in Amerika is. (Emerging church movement)

In de Opkomende (Emerging) kerk waar mensen worden aangemoedigd om terug te gaan naar de ervaringen uit het verleden, wat mensen naar de kerk heeft gebracht, waar worden ze naar toegeleid? Naar het Rooms-katholicisme, naar beelden, afgoden, iconen, wierook, deze verschillende soorten dingen, contemplatief Christendom, teruggaan en de monastieke disciplines bestuderen, niets hiervan staat in de Bijbel, het onfeilbare woord van God wordt aangevallen door mensen die ideeën en overtuigingen hebben die on-schriftelijk zijn.

Dat was de omgeving van het 19e-eeuwse Engeland. John Henry Newman was een van de leidende figuren van de Oxford-beweging en zorgde ervoor dat veel Anglicanen zich afkeerden van de kerk van Engeland en zich bekeerden tot het Rooms-Katholicisme. Newman werd zelf Katholiek priester en werd uiteindelijk kardinaal gemaakt. Twee van zijn belangrijkste bewonderaars waren Brooke Foss Westcott en Fenton John Anthony Hort. Het waren deze twee mannen die een nieuw Grieks manuscript ontwikkelden aan het einde van de 19e eeuw. Eén die de wereld van bijbelwetenschap radicaal zou veranderen, maar wat was hun werkelijke bedoeling?

Al meer dan honderd jaar wordt er gedebatteerd over hun werk en of het al dan niet een bedrieglijke poging was. 

(Engelse herziene versie, eerste bijbel die Westcott & Hort Griekse tekst gebruikt) 

Dit is niet wat ze beweren dat het is, ze beweren dat het de versie is die wordt uiteengezet in advertentie 1611, dat is het niet, het is een geheel nieuwe vertaling gebaseerd op de nieuwe Griekse tekst gemaakt door Westcott en Hort.

Gezien het feit dat beide mannen positief spraken over de Oxford-beweging en kardinaal Newman enorm bewonderden, is het dan mogelijk dat Westcott en Hort op de een of andere manier deel uitmaakten van de Contra-reformatie van Rome? 

Het is merkwaardig dat hun herziene Griekse tekst verder zou worden ontwikkeld door het Nestlé Aland-comité in de 20e eeuw, met onder meer Carlo Maria Martini, een Jezuïetenpriester die ook een Rooms-Katholieke kardinaal zou worden. Om de betekenis vollediger te kunnen beschouwen van een Jezuïetenpriester in een bijbelcomité, kijken we naar het jaar 1825, kort voor het begin van de Oxford-beweging en naar een beroemde bijeenkomst van Jezuïetenleiders in de stad Chieri, in Italië.

De bijeenkomst werd opgenomen door een Jezuïet genaamd Abbate Leone. In zijn boek vermeldt Leone hoe de Jezuïeten spraken over: ‘Het grote werk, namelijk de oprichting van de kerk, de redding van de wereld, en de vereniging van alle sekten en partijen onder het gezag van hem, die als de vertegenwoordiger van God hemzelf op aarde, niets anders kan dan handelen in het belang van allen, op de voorwaarde echter, dat iedereen ermee instemt hem te gehoorzamen. ‘

Als onderdeel van hun plan voor wereldheerschappij schreef Leone dat: “De Jezuïeten waren van plan om de Bijbel over te nemen.” In het bijzonder, een Jezuïeten-superieur zei: “Dan zal de Bijbel, die slang die ons met opgeheven hoofd en flitsende ogen ons met zijn gif bedreigt, zal weer in een stok veranderen zodra we hem kunnen grijpen, want je weet maar al te goed dat gedurende de afgelopen drie eeuwen heeft deze wrede adder ons geen rust gelaten. je weet heel goed met wat voor kudde hij ons verstrengelten met welke hoektanden hij aan ons knaagt!”

 

En hun hoofddoel is de kroonprestatie van de Protestantse Reformatie, wat uiteraard de ‘1611 Authorized King James Holy Bible’ is, dat is de vrucht van de Reformatie die de Jezuïeten bovenal wilde vernietigen, omdat totdat zij dat doen, zij er niet zeker van kunnen zijn dat de hele wereld en vooral Engeland weer onder de ban van het pausdom terug zou komen.

Achttien jaar na de Jezuïeten-bijeenkomst in Chieri zou een Duitse geleerde genaamd Constantin von Tischendorf naar Rome reizen voor wat hij omschreef als: ‘Een langdurig gehoor bij de Paus.’ Een jaar later arriveerde Tischendorf in het Saint Catharina’s klooster aan de voet van de zogenaamde berg Sinaï in Egypte. Hier ontdekte hij een manuscript waarvan hij beweerde dat het ouder was dan alle andere die door de Hervormers waren gebruikt.

Na verloop van tijd en na verdere bezoeken aan het klooster, zou het manuscript dat hij vond Codex Sinaiticus heten, vreemd genoeg bevatte het meer correcties en veranderingen dan enig ander manuscript in de bijbelse geschiedenis. Tischendorf beweerde dat er ongeveer 14.800 correcties in het manuscript waren aangebracht, is dat waar? ‘Dat zou goed kunnen’ ‘Codex Sinaiticus is het meest gecorrigeerde manuscript van een Grieks manuscript van de geschriften.’

Jaren later, nadat Tischendorf het manuscript had gepubliceerd, zou een exemplaar aan paus Pius de 9e worden aangeboden, de paus zou een brief sturen waarin hij zijn grootste waardering uitsprak voor de publicatie. Rond dezelfde tijd verscheen er een tweede manuscript uit de Vaticaanse bibliotheek met de naam ‘Codex Vaticanus’, het Vaticaanse boek, en er word gezegd dat ook deze ouder zou zijn dan de manuscripten die door de Hervormers werden gebruikt. 

Vaticanus ziet er heel vreemd uit, als je ernaar kijkt als een manuscriptexpert, hoewel je weet, dat mensen je vertellen dat het een manuscript uit de vierde eeuw is, lijkt het in feite op een manuscript uit de 15e eeuw en daar is een heel simpele reden voor, dat bijna de gehele tekst is overschreven door een 15e-eeuwse schrijver.

Vaticanus en Sinaiticus zijn de twee Griekse manuscripten die in de 19e eeuw zouden worden omarmd als ouder en betrouwbaarder dan de teksten die door de Hervormers werden gebruikt. Westcott en Hort zouden ze combineren tot wat nu bekend staat als de ‘kritische Griekse tekst’ die zou worden gebruikt voor het bijbel vertalen gedurende de 20e eeuw. 

Volgens de website van het Vaticaan voltooide kardinaal Martini zijn studie theologie aan de theologische faculteit in Chieri, Italië. Waar hij voor het eerst tot priester werd gewijd in 1952. In 1967, met de hulp van een man genaamd Eugene Nida, sloot de United Bible Society een: ‘UBS / Vaticaanse-overeenkomst om honderden interconfessionele Bijbel-vertaalprojecten over de hele wereld uit te voeren, met gebruikmaking van functionele equivalentie-principes.

De term ‘functionele equivalentie’ is een andere manier om te zeggen, parafraseren. Veel gelovigen hebben hun bezorgdheid geuit over het toenemende gebruik van parafrase in de nieuwere bijbels. Met elke editie die steeds verder verwijderd raakt van de oorspronkelijke talen, aangezien de Schrift zegt: 

“Romans 10:17  ‘So then faith cometh by hearing, and hearing by the word of God.” 

Wat voor invloed zullen dergelijke veranderingen op het geloof hebben dat ooit aan de heiligen werd overgeleverd?

Lucas 18 vers 8, ik geloof dat het is: 

Luke 18:8  ‘I tell you that he will avenge them speedily. Nevertheless when the Son of man cometh, shall he find faith on the earth?’ 

Dat woord ‘geloof’ dat ‘pistis’ is, is articulair met een lidwoord, ‘het geloof’. Zal hij ‘het geloof’ vinden op aarde? En elke keer in de Griekse taal van het nieuwe testament, telkens wanneer ‘het geloof’ wordt genoemd, betekent dat het ‘het lichaam van de doctrine’ die door de kerken wordt vastgehouden, de leer van de Godheid van Christus, de lichamelijke opstanding, de bloed verzoening (bedekking), de wonderen, al deze leerstellingen, het geloof: en dus dat wordt geïmpliceerd als dat hij het geloof niet zal vinden, zoals in andere gedeelten van de Schrift staat, er zullen verleiders zijn:

‘2 Timothy 3:13  But evil men and seducers shall wax worse and worse, deceiving, and being deceived.’

 Al deze verschillende tekenen van de laatste tijd.

In oktober 2008 gaven afgevaardigden van de American Bible Society paus Benedict de 16e een speciale Polyglot Bible die de zegels draagt van het Vaticaan en de American Bible Society. De American Bible Society publiceert ook de ‘Contemporary English Version’, een nieuwere Bijbel die het woord antichrist nu volledig uit zijn vertaling heeft verwijderd. In plaats daarvan gebruiken ze de term ‘vijand van Christus’ wat de helft van de oorspronkelijke betekenis verwijdert.

Anti heeft twee betekenissen in het Grieks, anti betekent ‘in plaats van’ en ook ‘tegen’. De antichrist is tegen de Heer Jezus Christus en hij is in plaats daarvan, ter vervanging van de Heer Jezus, en om een versie te hebben zoals de C.E.V. ‘Contemporary English Version’ die het woord antichrist weghaalt, dit maakt voorbereidingen voor deze man die zichzelf God noemt.  Zoals het zegt in 2 Thessalonians hoofdstuk 2. De man van zonde, die zegt dat hij God is en de tempel binnengaat, zelf God wil zijn, dat is de antichrist.

2 Thessalonians 2:3  Let no man deceive you by any means: for that day shall not come, except there come a falling away first, and that man of sin be revealed, the son of perdition;

2 Thessalonians 2:4  Who opposeth and exalteth himself above all that is called God, or that is worshipped; so that he as God sitteth in the temple of God, shewing himself that he is God.

Hoe deze profetische gebeurtenissen zich volledig zullen ontvouwen, zal alleen de tijd leren, maar het begrip van bijbelprofetie zal zeker worden beïnvloed door hoe de woorden van God worden vertaald. Sommigen voorspellen zelfs dat er een nieuwe internationale bijbel wordt gepland, een die het boek Revelation volledig zal weglaten. Via verschillende bijbelverenigingen heeft het Vaticaan nu invloed op bijbelvertalingen in honderden talen over de hele wereld. (Bijvoorbeeld ‘Het Nederlands Bijbelgenootschap’ & ‘Uitgeverij (royal) Jongbloed’ in Nederland.)

De vraag die alle Christenen zouden moeten stellen is: Na duizend jaar van vervolging en het vermoorden van de heiligen voor het lezen van de heilige geschriften, heeft Rome nu een nieuwe bladzijde omgeslagen? 

Of gebruikt ze alleen nieuwe tactieken om een oude agenda te bereiken?

Matthew 24:4  And Jesus answered and said unto them, Take heed that no man deceive you.

Wordt vervolgd in: 

Deel 2

‘Tares Among The Wheat’

Vertaald en ondertiteld  door: Marco Kok – kingjamesbible1611.nl